Πάνος Θεοδωρίδης: Γιατί δεν κλείσαμε το ματάκι;

Δεν ξέρω πόσοι νόμοι ψηφίστηκαν στην ελληνική Βουλή και δεν ίσχυσαν ποτέ ή μερικώς. Αλλ΄αυτό δεν έφερε κατηγορίες και έχθρες- αυτοί που ωφελήθηκαν έκαναν την πάπια, oι του «πνεύματος και της ηθικης διότι είμεθα κωλοχανείο» διαμαρτυρήθηκαν σε ΜΜΕ ανάμεσα σε άλλα δείγματα της κατάντιας μας.

Αλλά το κρυμμένο «μυστικό» εξηγείται με απλό τρόπο. Αν θέλεις να μη σου κλέψουν το πορτοφόλι, μπορείς ανέτως να το ρίξεις σε μια περιστρεφόμενη μπετονιέρα για να ενσωματωθεί στα υγρά μπετά.

Αν δεν επιθυμείς να εφαρμοστούν οι νόμοι που ψήφισες επειδή σου τους επιβάλλουν ή για όποιον λόγο, η μπετονιέρα γυρίζει: απαιτούνται υπουργικές και προεδρικές εγκύκλοι, ερμηνευτικά σχόλια, μια σειρά προσφυγών σε δικαστήρια και πάει λέγοντας.

Διαβάστε και θαυμάστε,από εδώ.

Αν βαριέστε, σας παραθέτω εκλεκτά αποσπάσματα απο την προαναγγελία ενός βιβλίου βουλευτή.

Η τρόικα είχε εκπλαγεί. Το σχέδιο για το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων προχωρούσε ταχύτατα, οι σχετικοί νόμοι κατετίθεντο και ψηφίζονταν στη Βουλή κανονικότατα, οι πολυπόθητες μεταρρυθμίσεις βρίσκονταν σε πλήρη εξέλιξη. Λίγους μήνες μετά, όμως, αναρωτιούνταν: Γιατί ενώ οι προϋποθέσεις είχαν νομοθετηθεί, το πρόγραμμα δεν υλοποιείτο; Γιατί, όπως αποδείχθηκε, για την εφαρμογή ενός νόμου στην Ελλάδα απαιτούνται κατά μέσον όρο 17 προεδρικά διατάγματα και υπουργικές αποφάσεις. Εως ότου αυτά θεσπιστούν, ο νόμος παραμένει ανενεργός...

Είναι πολλοί οι παράγοντες που κρατούν τη χώρα πίσω. Το χάος της πολυνομίας είναι από τους κρισιμότερους «αόρατους» εχθρούς της ανάπτυξης. Η Ελλάδα είναι ίσως η χώρα με τους περισσότερους νόμους και ρυθμίσεις στον κόσμο, ένα πολυδαίδαλο νομικό σύστημα του οποίου την ισχύ κανείς δεν γνωρίζει και στα δίχτυα του οποίου «κολλάει» κάθε μεταρρυθμιστική απόπειρα.

Εχει βρεθεί ότι η Βουλή «γεννάει» ένα νομοθέτημα κάθε 55 ώρες. Τα τελευταία 30 χρόνια υπολογίζεται ότι έχουν ψηφιστεί περισσότεροι από 4.000 νόμοι και έχουν εκδοθεί πάνω από 110.000 υπουργικές αποφάσεις, ενώ μόνο την τελευταία 20ετία θεσπίστηκαν 2.178 νόμοι, 14.248 προεδρικά διατάγματα και 17.638 υπουργικές αποφάσεις, σύνολο 35.153 ρυθμίσεις. Ο αριθμός αυτός συνιστά ακριβώς την παρέκκλιση που μας χωρίζει από τη στοιχειώδη οργάνωση, Για το ασφαλιστικό ισχύουν πάνω από 1.100 διατάξεις, η πολεοδομική νομοθεσία αναπτύσσεται σε 130 τόμους ή 25.000 σελίδες, ενώ μόνο την τελευταία τριετία έχουν ψηφιστεί 20 φορολογικοί νόμοι (μόνο το 2013 εκδόθηκαν 695 φορολογικές εγκύκλιοι). Η φορολογική πολυνομία έχει ως αποτέλεσμα την αναποτελεσματικότητα του συστήματος. Δεν είναι τυχαίο ότι το 2011 έγιναν στη χώρα μας μόλις 22.000 φορολογικοί έλεγχοι, τη στιγμή που στην Κύπρο πραγματοποιήθηκαν 30.000 έλεγχοι και στην Ιρλανδία, χώρα με μικρότερο πληθυσμό από την Ελλάδα, 558.000 έλεγχοι.

Υπολογίζεται ότι μόνο το 30% των νόμων τελικά υλοποιείται. Αυτό τουλάχιστον είχε προκύψει κατά το σχετικό έλεγχο του Γ. Παπανδρέου για την τύχη των νόμων που είχαν ψηφιστεί από την κυβέρνησή του. Εως τον Μάρτιο του 2011 είχαν ψηφιστεί συνολικά 70 νόμοι. Για την εφαρμογή τους απαιτούνταν περί τα 1.200 προεδρικά διατάγματα και υπουργικές αποφάσεις (κατά μέσον όρο 17 για τον καθένα). Από αυτά είχαν εκδοθεί λιγότερα από 400, με αποτέλεσμα οι νόμοι να παραμένουν ανενεργοί. Χαρακτηριστικό είναι το πρόσφατο παράδειγμα του πολυδιαφημισμένου νομοσχεδίου για την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας στην έκδοση άδειας λειτουργίας νέας επιχείρησης. «Αδεια επιχείρησης με μια υπογραφή» έγραφαν οι τίτλοι, ωστόσο για την εφαρμογή αυτού του νόμου θα χρειαστούν δεκάδες άλλες υπογραφές και άγνωστος χρόνος.

Μόνο για το υπουργείο Οικονομικών, κατά την περίοδο 1996-2011 έχουν οριστεί ή τροποποιηθεί με νόμο 537 αρμοδιότητες, 1.449 με προεδρικά διατάγματα και 284 υπουργικές αποφάσεις. Για το σύνολο της κεντρικής κυβέρνησης τα αντίστοιχα μεγέθη είναι: 2.890 αλλαγές αρμοδιοτήτων με νόμο, 11.018 με προεδρικά διατάγματα και 3.191 με υπουργικές αποφάσεις, δηλαδή κατά μέσον όρο 1.140 τροποποιήσεις κυβερνητικών αρμοδιοτήτων τον χρόνο.

Οι νόμοι είναι τόσο πολλοί, που για παράδειγμα υπάλληλοι ευρισκόμενοι στην ίδια θέση με τις ίδιες αρμοδιότητες εφαρμόζουν τη νομοθεσία κατά το δοκούν ή ξεθάβουν ένα βασιλικό ή προεδρικό διάταγμα που τυγχάνει να βρίσκεται σε ισχύ, τινάζοντας φερ’ ειπείν στον αέρα την πολεοδόμηση μιας περιοχής.

Λοιπόν έως το 2014, σύμφωνα με το δημοσίευμα, αναρίθμητοι νόμοι και μπόλικα προαπαιτούμενα των μνημονίων δεν εφαρμόστηκαν.

Επομένως, εκείνον τον Φεβρουάριο του 2015, όταν ο Βαρουφάκης έδειξε ακαταδεξιά να λάβει κάτι έντεκα δις που ήταν αδιάθετα υπέρ ημών, και τους είπε δεν τα θέλουμε κι άρχισε να κάνει κόνξες, ερωτώ πάλι, γιατί δεν δέχτηκε ό, τι του έδιναν και δεν έκλεισε ματάκι στην Βουλή, στην κυβέρνηση και στο κόμμα του, ψιθυρίζοντας «ψηφίστε τα όλα τώρα να γλυτώσουμε από τις αβδέλλες και τα άλλα (πλικ πλοκ το ματάκι)τα βρίσκομε εν καιρώ ((πλικ πλοκ το ματάκι) και θα τιμήσουμε τις προηγούμενες κυβερνήσεις που έκαναν τα ίδια;

Αλλα προτιμήθηκε η θεωρία των παιγνίων και διαχειρίσεις αξιολόγησης που ,επιεικώς ,τα χειρίστηκαν ,όπως λένε Σμυρνιές και Σταμπουλούδες οι άρατα φέρατα και οι σημαδιακοί.

Αν το έπραττε, οι υπέρυθροι θα την έκαναν γι΄αλλες πολιτείες, οι προς τα δεξιά του Σύριζα θα ψήφιζαν τα πάντα και ο Τσίπρας, ελευθερος κι ωραίος, θα άρχιζε να βγάζει νόμους με το τσιμπιδάκι κι όχι με τη σέσουλα, θα καθυστερούσαν τα διατάγματα και οι εγκύκλιοι, θα μας κατηγορούσαν όπως κατηγορούν τους Πολωνούς (σιγά το πράμα, αρτσωθήκανε!) και αυτήν την εποχή με λυμένη την Τρίτη αξιολόγηση ,θα καθυστερούσαμε την τέταρτη όσο γινόταν.

Πάντως για το 2017,δεν θα είχαμε πρόβλημα.

Αλλά δεν γινόταν ,διότι τα παλουκάρια είχαν αρχές, είχαν πρόγραμμα Σαλονίκης και Βενεζουελίζονταν, είχαν τον άλλονα που έλεγε πως είκοσι χιλιάδες και άνω είσαι μπρούκλης, είχαν δάκρυα και ύβρεις για όλους, άσε που ο Τσίπρας δεν θα χρειαζόταν να μιλάει αγγλικά. Μήτε πολιτική λύση, μήτε τίποτις.

Σάματι οι προηγούμενοι έπραξαν διαφορετικά; Ο κόσμος θα ψιλοξεθάρρευε όπως έγινε στα τέλη του 2014, θα έκοβαν φόρους και δοσίματα στο ανατριχιαστικό 1% ανά δύο χρόνια, στο Γιουρογκρούπ θα μας έβριζαν ευπρεπώς, ο Σόιμπλε θα πάθαινε ντουβρουτζά, θα καλυτέρευε το χάλι των κάπι τάκο ν΄ρόλς, και θα έπεφτε λίγο χρήμα στην αγορά και ιδίως θα εγκαθίστατο στον νεοελληνικό θυμικό το «τα ίδια σκατά είναι με τους προηγούμενους, αλλά δουλεύουν την Αβρούπα πσιλο γαζί. Άρα να μη τους καταστρέψωμεν,διότι στερεύωμεν από πρωθυπουργούς και ο επόμενος θα είναι ο μπαρμπαβασίλης ή ο κυρσταύρος» .

Τοσες απάτες και ζημιές-σ΄αυτήν κωλώσαμε;

Και με αυτήν την μάκινα, διότι απατεωνία καραμπινάτη είναι, δεν θα χρειαζόταν να διορίζουν, να προσλαμβάνουν και να λενε τόσες, μα τόσες αντικρουόμενες κουταμάρες. Θα έμπαινε ο πρωθυπουργός μας στην Εσπερία και θα τονε χτυπούσαν στον ώμο , λέγοντας «όλα καλά, μπαγασάκο;»

Να κι αν έμενε, να κι αν δεν έμενε το ΔΝΤ. Άλλα λεφτά χοντρά δεν θα περιμέναμε, θα βγάζαμε περίσσευμα πεισματικά,εκεί κοντά το 1,5-2%, θα μας στραβοκοίταζαν, αλλά ΘΑ ΜΑΣ ΣΕΒΟΝΤΑΝ επειδή δεν είναι λιγότερο απατεώνες από εμάς.

Και το 2019, ο Σύριζα θα ήταν ένα κορίτσι αλλιώτικο απ΄τ΄άλλα και είτε πφήφιζαν τον Αυγενάκη ή τον Πολλάκη, δεν θα ήταν διαφορετικά, άρα οι ιδεολογίες θα παρέμεναν ατράνταχτες και δεν θα υπήρχαν σοβαρές διακυμάνσεις.

Άν θα το κάνατε αυτό, στα επόμενα δέκα χρόνια θα μαζεύατε το ένα τέταρτο των ψήφων και θα σας θεωρούσαν λίγο πιο φανταιζί από τους άλλους.

Δείτε επίσης:

Οι λέξεις στα χρόνια της φιφτίλας

a58b0e35a8152d56db8a757c9a561a06.jpg

Κάμερα μόνη ψάχνει

6455fd93e2a01f7bfea425930844d017.jpg

Portraitudes