Πάνος Θεοδωρίδης: Η πάλη των πράξεων

To αφορολόγητο όριο είναι μια μαλακία και μισή. Διότι εδώ και χρόνια φαλκιδεύεται από την συμπαιγνία λογιστών και των πελατών τους. Αν ο λογιστής δεν θέλει να αποκτήσει την φήμη πως είναι γιουφουφάκι των φορατζήδων, κατευθύνει το σύνολο των λογαριασμών του προς το αφορολόγητο όριο. Είτε έχει πελάτη που βγάζει τριάντα ετησίως ή τριακόσια, η δήλωσή του σπανίως υπερβαίνει το αφορολόγητο όριο. Το ρίσκο να ελεγχθεί και να αποδειχτεί ότι ο πελατης έχει αδήλωτα εισοδήματα και ξοδιάζει τα κέρατά του, είναι τόσο μικρό, που αμφότεροι το διακίνδυνεύουν.

Απεναντίας, εάν φορολογείται ανεξάρτητα από εισόδημα, το ποσό που περισσεύει από τα έξοδα, πάμε σε κάτι κτηνωδώς απλό, αυτός που δαπανά αποδεδειγμένα, δεν φορολογείται, ενώ το βάρος του φόρου πέφτει σε αυτόν που εισπράττει. Οι λογαριασμοί ΔΕΚΟ ,τα νοσήλεια, τα δίδακτρα και όλα αυτά που δεν εκπίπτουν, αν εκπέσουν ,το υπόλοιπο δεν είναι καν φορολογήσιμο για την μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών. Τα «μαύρα» δεν έχουν πλέον την σημασία που τους δίνουν οι πάντες.Follow the money, θα έπρεπε να σκέφτεται ο νομοθέτης.

Αλλά έτσι, αφαιρείται πολύτιμο κεφάλαιο διανομής σε παράλογες δαπάνες. Οι άμεσοι φόροι δεν είναι γόνιμοι για το κράτος. Διότι το κράτος δεν είναι πνευματική θεότητα, είναι εσμός ειδώλων και ελέγχεται από στρατιές ιερέων και αγαλματοποιών.

Δεν φτάνει που μας πρήζουν, επιμένουν να υπερασπίζονται την ανοησία τους. "Για τα μπλοκάκια αυτό που κάναμε, ήταν να πούμε ότι, όσοι δεν ήταν στην πραγματικότητα ελεύθεροι επαγγελματίες, αλλά είναι μισθωτοί, έχουν εξαρτημένη σχέση εργασίας, απλώς ο εργοδότης τους θέλει να τους πληρώνει με μπλοκάκι, για να γλιτώνει την ασφαλιστική επιβάρυνση, είναι κάτι που δεν θα πρέπει να συνεχιστεί".Tάδε έφη ο τέως Εργασίας, τανύν στα Ευρωπαϊκά ζητήματα Κατρούγκαλος, και μάλιστα υπό την επήρεια της πίστης πως έπραξε μεταρρύθμιση.

Απλώς δεν ξέρει γιατί τόσοι άνθρωποι είναι μπλοκάκηδες. Επειδή τα αφεντικά σκιάζονται από τις υποχρεώσεις που φορτώνονται από τον νόμο όταν έχουν εργαζόμενους που προσλαμβάνονται.Και θα έχετε προσέξει πως στην σκιαμαχία που λέγεται «διαπραγμάτευση» με τους δανειστές, είναι έτοιμοι να υποχωρήσουν στο καθετί, εκτός από τις συλλογικές συμβάσεις και τα παρόμοια, που καταλήγουν πάντα σε εμποδισμό της απελευθέρωσης των επαγγελμάτων. Μόνον αυτό τους ενδιαφέρει. Μόνον απ ΄ αυτό αντιλαμβάνονται πως λειτουργούν Κράτος. Δεν είναι κυβερνήτες: είναι αυτοί που ρίχνουν την πετσέτα στο καναβάτσο.

Τελειώνω. Το κράτος αντιπροσωπεύει μόνον τους πολίτες που το στηρίζουν. Και οι πολίτες το στηρίζουν μόνον όταν δεν είναι ελεύθεροι, επειδή αισθάνονται αδέσποτοι και άκληροι χωρις την προστασία του. Αντινομία; Αντίφαση; Έτσι να νομίζετε. Αν, υποθετικά, κατέρρεε ο πολιτικός και νομικός μας πολιτισμός, θα πάθαινε κοκομπλόκο μόνον το 6% αυτών που τρέφονται απ΄αυτόν τον πολιτισμό. Τα υπόλοιπα, άλλα λόγια ν΄αγαπιόμαστε.

Δείτε επίσης:

Αναφορά στον Μπέκο

Με φοβέρες και μ' αίματα

b7c10e2ad49cd424a6ad3d5995afde94.jpg

Πειραιάς- Ο παληός σταθμός.