Sraosha: Όταν οι βιαστές είναι (πιο) σκουρόχρωμοι

Η αμήχανη σιωπή γύρω από το ντου ασέλγειας (και τουλάχιστον ενός βιασμού) στην Κολωνία δεν εξυπηρετεί κανέναν, πολύ περισσότερο τους ίδιους πρόσφυγες.

Υπενθυμίζω ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες δεν είναι αποπνευματωμένοι μάρτυρες σε αγιογραφίες. Είναι κανονικότατοι άνθρωποι, κάτι που καθιστά τη φροντίδα τους ταυτόχρονα επιτακτικότατη (αφού δεν ισχύει το "αυτοί έτσι έχουνε μάθει να ζούνε" κτλ.) αλλά και πολυπλοκότατη. Πολύ περισσότερο, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες δεν είναι σε καμμία περίπτωση άμοιροι της κουλτούρας της πατριαρχίας όπως αυτή εκδηλώνεται και καλλιεργείται στις πατρίδες τους.

Ωστόσο δεν θα πέσω στην παγίδα να συγκρίνω πρόχειρα κι οριενταλιστικά την πατριαρχία στον ισλαμικό κόσμο με αυτήν στον μη ισλαμικό κόσμο: παρόμοια ντου ασέλγειας και ομαδικούς βιασμούς έχουνε φέρει εις πέρας λ.χ. φοιτητές μέλη φοιτητικών αδελφοτήτων στις ΗΠΑ, λευκοί γλασκωβιανοί, αλλά και χορτοφάγοι ινδουιστές. Η κουλτούρα του βιασμού είναι κεντρικό συστατικό της πατριαρχίας και δεν ευδοκιμεί μόνο σε έντονα μονοθεϊστικές κουλτούρες.

Η κουλτούρα του βιασμού, όπου και με όποιον τρόπο κι αν εκδηλώνεται, επιλέγει τα θύματά της με γνώμονα να είναι αδέσποτες γυναίκες, "πουτάνες", ή (ιδανικά) και τα δύο: θυμηθείτε λ.χ. ποιες στοχοποιήθηκαν από τον κύριο Λοβέρδο για να διαπομπευθούν.