Μανόλης Σαββίδης: Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των ομοφύλων

Πριν από χρόνια βρέθηκα στην Κύπρο για να μιλήσω σε ένα φιλολογικό συνέδριο για το Αρχείο Καβάφη και τη μελέτη του. Το ακρατήριο ήταν κυρίως φοιτητές του Πανεπιστημίου. Όταν τελειώσαμε τις εισηγήσεις μας, άρχισαν οι ερωτήσεις. Θυμάμαι καθαρά μια κοπέλα που σηκώθηκε, πήρε το μικρόφωνο και με ρώτησε «Όλοι ξέρουμε ότι ο Καβάφης έγραφε ποιήματα για τον ομοφυλόφιλο έρωτα. Τι αποδείξεις έχουμε όμως ότι ήταν ομοφυλόφιλος ο ίδιος;» Έμεινα άναυδος για λίγο: δεν μου είχε ξανατύχει να κοιτάξω τη Βλακεία κατάμουτρα. Κι απάντησα με μιαν ερώτηση. «Εσείς, τι θα θεωρούσατε απόδειξη;» Η κοπέλα το σκέφτηκε λίγο, και κάθησε δίχως να μιλήσει.

Αυτή την ιστορία θυμήθηκα σήμερα όταν διάβασα την είδηση ότι «το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάσισε ότι οι πρόσφυγες που ζητούν άσυλο στη βάση της ομοφυλοφιλίας τους δεν θα πρέπει να υποβάλλονται σε τεστ για να το αποδείξουν». Το άρθρο αναφέρει πιθανά αποδεικτικά στοιχεία, που είναι ανατριχιαστικά. Ευτυχώς εδώ η Βλακεία συνάντησε τους Ευρωπαίους νομικούς και δικαστές. Θυμήθηκα και την ταινία Before Night Falls, όπου ο συγγραφέας Reinaldo Arenas προσπαθεί να πείσει τους αστυνομικούς του στρατιωτικού καθεστώτος στην Κούβα ότι είναι ομοφυλόφιλος, προκειμένου να τον απελάσουν ως ανεπιθύμητο και να μπορέσει έτσι να φύγει από τη χώρα, και καταλήγει να υποδύεται μια καρικατούρα.

Πάντοτε πίστευα ότι η σεξουαλική ταυτότητα ενός ανθρώπου είναι ένα ζήτημα έμφυτο και ιδιωτικό (και ενίοτε μεταβαλλόμενο), και πως όποιος αποφασίσει να την δημοσιοποιήσει, όποια κι αν είναι αυτή, δεν μπορεί να την χρησιμοποιήσει ως ιδιαιτερότητα για να κερδίσει προνόμια, παρά μόνον για να διεκδικήσει την ισότητα ― την ισότητα που υποτίθεται ότι εγγυάται το Σύνταγμα και οι νόμοι, αλλά η πραγματικότητα άλλα δείχνει. Είναι πολλές και διαρκείς οι διακρίσεις που υφίστανται ακόμη οι άνθρωποι με βάση τη σεξουαλικότητα, την καταγωγή, τη θρησκεία και χίλιες άλλες αφορμές.

Κι αυτό μας φέρνει ξανά κατάμουτρα με τη Βλακεία στη δεύτερη είδηση της ημέρας: «Οι συνέπειες από ενδεχόμενη υιοθέτηση του συμφώνου συμβίωσης απασχολούν το υπουργείο Δικαιοσύνης που εξετάζει το ζήτημα, καθώς δεν θέλει να ενεργήσει υπό πίεση». Αυτό λέει ο Υπουργός Δικαιοσύνης Χαράλαμπος Αθανασίου, που αρνείται να συζητήσει καν το θέμα του γάμου μεταξυ ομόφυλων, ακόμα και του πολιτικού γάμου. «Δεν το συζητώ, δεν το διανοούμαι. Εξάλλου και η σύμβαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων το απαγορεύει. Όταν μιλάει για γάμο, μιλάει για άνδρα και γυναίκα. Είμαστε μια χώρα η οποία σέβεται τις παραδόσεις, σέβεται τη φύση του ανθρώπου και δεν είναι δυνατόν να επιτραπεί, τουλάχιστον με αυτή την κυβέρνηση και με αυτή την υπουργία, ο γάμος». Πόσα ψέματα, πόσες προκαταλήψεις, πόσες αγκυλώσεις σε πενήντα δύο ξέξεις!

Το πράγμα γίνεται ακόμη χειρότερο όταν φθάνει στο σύμφωνο συμβίωσης, το οποίο στην Ελλάδα ισχύει μόνο για τα ετερόφυλα ζεύγη. Η Ελλάδα έχει καταδικαστεί για αυτή τη διάκριση σε βάρος των ομόφυλων ζευγαριών από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και είναι υποχρεωμένη να αλλάξει το νόμο, αλλά ο κύριος Αθανασίου διακρίνεται για μια άρνηση. «Είναι λίγο επικίνδυνο να το λέμε έτσι, με μια μονοκοντυλιά, με μια γραφή να λέμε σύμφωνο συμβίωσης», είπε στο Mega. «Η χώρα μας έχει δομές. Πρέπει να το δούμε από θρησκευτική άποψη, από πολιτική, από κοινωνική. Δεν είναι απλό το ζήτημα... Δεν μπορεί το υπουργείο Δικαιοσύνης υπό την πίεση του οποιουδήποτε, χωρίς νηφαλιότητα και ψυχραιμία, να εξετάσει ένα τέτοιο ζήτημα».

Τέτοια καραγκιοζηλίκια τα περιμένεις από γραφικούς πολιτικάντηδες, από αρριβίστες, αμόρφωτους, αδίστακτους, όχι από διακεκριμένο νομικό και πάντως όχι από Υπουργό Δικαιοσύνης. Το ζήτημα δεν είναι καινούργιο, εκκρεμεί καιρό τώρα. Έχει κριθεί, όχι από τον οποιονδήποτε, αλλά από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Η επίκληση σε δομές της χώρας την ίδια στιγμή που αρνείσαι τις δομές της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι τουλάχιστον περίεργη. Η δε προσφυγή σε εξέταση από θρησκευτική ή πολιτική άποψη, σε ένα θέμα καθαρά νομικό, όπου η θρησκεία (ποια από όλες;) ή η πολιτική (ποια από όλες;) δεν έχει καμία θέση, είναι επικίνδυνη.

Δεν πάμε καλά.

Οι δηλώσεις Αθανασίου ήταν προφορικές και έγιναν το πρωί, και το βράδυ ο διακεκριμένος νομικός και καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου Νίκος Αλιβιζάτος έκανε μια σχετική δήλωση, όπου επισημαίνει κυρίως το οικονομικό κόστος της συνεχιζόμενης μη συμμόρφωσης με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. «Ο κ. Αθανασίου καλά θα κάνει να αναλάβει την σχετική πρωτοβουλία και να τροποποιήσει το ταχύτερο τον ως άνω νόμο, ώστε να μπορούν να συνάπτουν σύμφωνο συμβιώσεως και οι ομοφυλόφιλοι», δήλωσε ο κ. Αλιβιζάτος.

Όχι, δεν πάμε καθόλου καλά.

Σύμφωνο συμβίωσης θα έπρεπε να μπορούν συνάπτουν όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού η ταυτότητας. Το θέμα δεν θα έπρεπε καν να τίθεται. Θα έπρεπε δύο άνθρωποι, δύο γυναίκες ή δύο άνδρες, να μπορούν να συμβιώσουν και να επισημοποιήσουν τη συμβίωσή τους, ακόμη και ως ετεροφυλόφιλοι, αμφισεξουαλικοί, τρανς, ή όποια παραλλαγή της σεξουαλικότητας τραβάει η ψυχή τους. Αυτό είναι θέμα απολύτως δικό τους και όχι του νομικού ή του νομοθέτη. Γι' αυτό και η δήλωση του κυρίου καθηγητού θα έπρεπε να τροποποιηθεί: «να μπορούν να συνάπτουν σύμφωνο συμβιώσεως και οι ομόφυλοι», όχι «οι ομοφυλόφιλοι». Τουλάχιστον να τους δώσουμε αυτή τη δυνατότητα. Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι.

Δείτε επίσης:

694a4282c4328d1f4b087f6f13ec0472.jpg

Σκηνές από ένα καλοκαίρι

Ανταπόκριση από την πλατεία Ialiftene.

205fa60433c2fcbf09dc7ef60e0a2119.jpg

Άδικες μοιρασιές