Παπασπύρου, Πιμπλής και Χατζηβασιλείου,έμπειροι και εγκρατείς του Χώρου, καλούν να παρακολουθήουμε στο Κανάλι της Βουλής κάθε Κυριακή το «Βιβλιοβούλιο» μια «παρεμβατική εκπομπή». Σκηνοθέτη δεν έχουν μάλλον. Μήτε παραγωγό.

Βιβλιοβούλιο; Σε ποιον πλανήτη, ποιον αστερισμό, περνάνε τρία βήτα απανωτά σε μια λέξη; Όπου μάλιστα, η διαβούλευση σχετίζεται μόνον με την λογοτεχνία και τα «λογοτεχνικά στοιχήματα» των καλεσμένων τους; Ασφαλώς και η εκπομπή έχει περισσότερο ενδιαφέρον από δύο παλαιότερες, για την κλασική μουσική και την άλλη, όπου ο παρουσιαστής συνεργεί στην εκτέλεση τραγουδιών; Αλλά Βιβλιοβούλιο;

Δεν θα περίμενα να υπάρξει ενδιαφέρον για τη  λογοτεχνία στα ιδιωτικά κανάλια, εξόν από ένα που πολύ σπάνια, ενθέτει στην ουρά των ειδήσεων το βιβλίο κάποιας νύμφης του πνεύματος. Η δημόσια τηλεόραση έχει λογοτεχνικές απαγγελίες και μονολόγους, αν και υπάρχει και κάποιος που περπατάει με έναν δημιουργό ρωτώντας τον παράξενα πράγματα. Προφανώς χωρίς να έχει διαβάσει μήτε γραμμή τσακιστή από το ποίημα. Αυτό το κακό συνήθειo, το τηρεί μόνον ο κύριος Λουκάς στην TV100.

Υπάρχουν και διαλέξεις για ποικίλα θέματα και προσφιλείς συγγραφείς. Δεν υπάρχει βέβαια μια εφεύρεση πολλών δεκαετιών, το autocue. Ωσάν αναγνώστης την ώρα λιτού μοναστηριακού γεύματος. Όπου η προσωδία είναι τόσο πειστική, ώστε τα καλογέρια, ενίοτε, εξοντωμένα από το εργόχειρο, μετά βίας δεν παίρνουν έναν υπνάκο επί του οσπρίου.

Το βιβλίο δεν είναι κουρδιστό παιχνίδι όπου τόσο ο σχετικός παραγωγός του όσο και ο περίεργος εισηγητής, κολάζονται ώσπου να εξηγηθεί «τι έχει μέσα». Για την ώρα, μόνον το θέατρο μένει έξω από αυτήν την αναλυτή περιγραφή του περιεχομένου. Για το σινεμά και την λογοτεχνία, το εμπεδώσαμε: θα λουστείς την πλοκή. Πάλι τυχεροί οι συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας που, εάν αποκαλύψουν τον δολοφόνο, είναι με δική τους πρωτοβουλία.

Καλύτερα βιβλιοβουλία, παρά βιβλιοβούλιο. Ευτυχώς δεν πέφτει πάνω στον Γεώργιο Τράγκα σε άλλο κανάλι, και δεν χάνουμε τες συνταγές που τονε κρατούνε τσίτα.