ABSOLUTE FAILURE
13-04-2018

Τηλεόραση βλέπω σπάνια πλέον, διότι οθόνη υπολογιστή και TV έχουν το ίδιο μόνιτορ, οπότε συναλλάζω υπέρ του υπολογιστή. Παρεκτός και παίζει το Smile τα εξωγήινα Rabbids, που μπαμπαλίζουν, οπότε σπάνια το χάνω. Σε μια περατζάδα, πάντως, χάρηκα που μια παρέα κάτοικοι της Σβώλου, δουλεύουν για να γίνει βιώσιμη η γειτονιά τoυς. Τώρα, σε οικόπεδο γωνία Αγαπηνού-Μιχαήλ, θέλουν να κάμουν πάρκο. Μπράβο τους.

Είμαι ξέρετε συγγραφέας, όχι επί Πηγάσου, μήτε οραματιστής σταρτάπ.

Ανοίγω φύλλο με πλάστη. Για μπακλαβά.

Αλλά δεν αγχώνομαι για γέμιση- μήτε καρυδόμελα, μήτε τίποτις αισθαντικά. Για γέμιση, χρησιμοποιώ τα ερείπια στα επάλληλα στρώματα της πολιτείας αυτής, που κάποτε την παίνεψαν επειδή η πλατεία Αριστοτέλους θυμίζει τη βότκα Absolut.

Καθώς πέρασα χρονάκια τινά στην Σβώλου, κάποτε Πολωνίας, μετά Πρίγκηπος Νικολάου, αγάπησα ένα μπουκάλι τσίπουρου, όπου ο μακρόστενος λαιμός του είναι η Σβώλου και το σώμα του η περιοχή Αγίας Σοφίας. Γειτονία Αγίου Παραμόνου και αγίας Πελαγίας στο Βυζάντιο.

Ο λαιμός ξεκινά από δύο αντικρύ οικόπεδα που διατηρούν εν υπογείω τις άκρες της κόγχης του ιερού μιας μεγάλης βασιλικής.Ο φελλός, έξω από το ανατολικό προτείχισμα. Ενδιαμέσως πλήθος επιχώσεων και προσχώσεων-το ΣΙΝΕΕΠ, ταβέρνα εν τω βάθει, τυφλή, από τις αγαπημένες του Γιώργου Σαββίδη, ο όρχος της Τροχαίας με το τρίκυκλο του Γκοτζαμάνη, τώρα Βιβλιοθήκη, Δάγκουλας και Βήχος και πολλά άλλα μπουκάλια, κυρίως με αρχαιότητες, πολλές θαμμένες.

Στο βάθος, οικοπεδάκια για πούλημα στον 14ο αιώνα και στην Αγαπηνού κατέναντι Υπαπαντής, αρχιτεκτονικά μέλη που ο Χατζηιωάννου διάβασε στον καιρό του επιγραφή ναΐσκου Δεασημέρη τινός, που ανέκτισε «ανθ΄ωνπερ ήμαρτε». Ήτονε ο Διαβασημέρης, ταβουλάριος της Μητρόπολης που σώθηκαν αρκετά  κιτάπια του, και τον είχα κάμει εκπομπή και διήγημα.

Η γέμιση που λέγαμε.

Για κάθε πολυκατοικία, να μη πω και διαμέρισμα, έφτιαξα γέμιση. Εκατοντάδες πληροφορίες, για ενοίκους, κτίσματα,πεζοδρόμια και μύρια άλλα, από την επιφάνεια της ασφάλτου, έως και επτά μέτρα κάτω από τη γη, περιστασιακά. Όσο πάμε προς το βάθος του μπουκαλιού, ανθρωπέλια, ναΐσκοι,μετόχια, φίλοι, ψυχρότητες και βόλτες, στοιχειώνουν και ο μπακλαβάς ταγγιάζει.

Δεν πίνεται η ρακή-δεν πρόσεξα και δεν έχυσα το ξυλόπνευμα.

Ετικέτες: Θεσσαλονίκη