Υπάρχει τεράστια στρέβλωση στην τοπική και μη κοινωνία. Η έλλειψη περιπάτων, ή μάλλον, η βλακώδης καταγγελία τους (αφήνοντας το χάρβαλο των αστικών συγκοινωνιών απείραχτο) δε μπορεί να ισοσταθμιστεί με μια έσχατη προσπάθεια της κυβέρνησης να αναλάβει τα ηνία για τα οποία εξελέγη.

Η ροή του Δημοσίου Βίου, έχει περιοριστεί σε ένα ρεματάκι όπου το εμπόριο προσποιείται πως λειτουργεί. Τα καταστήματα που αφέθηκαν να λειτουργούν, τροφίμων και ζαρζαβατικών, είναι στα χάη τους. Το κάθε φουντούνι, το κάθε ηρεμιστικό, το κάθε «ό,τι πάρεις ένα τάλιρο», αναγκαστικά υπακούουν στους νόμους της Αγοράς, που είναι μια λάμια καταπίνουσα τους ήρωες του 1821, που εμφανίζονται σε άκεφα ολίγων γραμμαρίων σχόλια. Η πολλή διαφήμιση, με την υπερβολική της πάγια φλυαρία, έχει αντικαταστήσει και την Παιδεία και τις εξετάσεις.

Σε λίγο θα υπάρξουν υπεράριθμοι υπουργοί. Η έκθεση πολιτών σε ανοιχτόκαρδες πλατείες, όπου θα ποτίζονται μπιρόνια και θα τσακώνονται κατά πόσον είναι θεούσος ο Ντάφης, δεν θα θέλει αστυνομικό, το μπλαζέ υπηρεσιακό ύφος είναι ασυναγώνιστο.

«My precious!» αναφωνούν από τα κανάλια, ενώ νέα επαγγέλματα, όλα του αέρος, πληθωρίζουν και διαχωρίζουν τα χούγια του πολίτη ―από αριστεροδέξιος έγινε δουλάκι κάθε παρουσιαστή που λανσάρει τσίτια δοσατζήδων.

Ναι, είναι ένας νέος αστερισμός, που δαιμονικά περιελίσσεται στον ανοιξιάτικο ουρανό.