Ένας δαρεικός
Ο νέος Ανταλκίδας
20-11-2019

Ο Θουκυδίδης, συγκρίνοντας υποθετικά ερείπια Αθηνών και Σπάρτης, σε κάποιο απώτατο μέλλον, υποστηρίζει πως η Αθήνα θα προκαλούσε σάστισμα από τα αποδέλοιπα των υποδομών της, ενώ η δύναμη και η επιρροή της Σπάρτης, θα έμενε ανεπίγνωστη, καθώς ήταν κυριολεκτικά άσημη και ό,τι να΄ναι.

Θυμήθηκα αυτήν την αποστροφή, βλέποντας και διαβάζοντας την πρόσφατη  «πολυτεχνειακή» και «εξαρχειακή» διαδικασία καταστολής και διαπαιδαγώγησης.

Τίποτε πιο εύκολο και πιο ανώφελο, από τη νεοελληνική φράση «βρε αν ήμουνα στα πράγματα, θα «καθάριζα» την «ανομία» στο πιτς φιτίλι.

Ουδέν ανακριβέστερον.

Καμία πιεστική εναντίον του πολίτη πράξη δεν πρόκειται να ευδοκιμήσει. Δε μιλάω για καταστολή και άλλα παπαράκια. Μιλάω για το τσουγάρο, και τουλάχιστον είκοσι «αυτοπαραβάσεις» που θεωρούνται ηλιθίως και από ηλιθίους, εξαρτήματα που μήποτε υπάρξαντος «DNA του Έλληνα».

Της Αστυνομίας και των περιφερειακών διωκτικών αρχών τους λείπουν δέκα φορές περισσότερο προσωπικό για να ΜΗ εκτελέσει τίποτε.

Η παροδική «άλωση» των Εξαρχείων οφειλεται σε κάποιο κύμα καταδοτών και «νοικοκυρέων» που ζουν υπό πραγματικούς ή φανταστικούς όρους συμπεριφοράς. Το πολύ – πολύ για ένα διάστημα, η σύβραση θα μεταφερθεί σε άλλη περιοχή, με πιο αποτελεσματική μέθοδο διανομής ντόπας και με τροποποίηση του «κώδικα των μπαχαλάκηδων» ώστε να στεγανοποιηθούν τα δίκτυα επιρροής τους.

Η Αστυνομία μιλάει πολύ. Εκνευριστικά. «Ανακαλύπτει» συνωμοτικές διαδικασίες και την 17η Νοεμβρίου το βράδι, ήδη οι διωκτικές αρχές σε Πάτρα και Θεσσαλονίκη, το γύρισαν κατάκοπες και βαριεστημένες, στον τσάμικο. Στο κέντρο των Πατρών είδαμε μη κυκλωμένους μολοτοφορίπτες, όπως έπραταν επί χρόνια στην Στουρνάρη οι Αθηναίοι ομόλογοί τους. Άσε τα αυτοκίνητα που κάηκαν Σαλονίκη, στην Αρριανού. Αρριανού, φιλάρα! Αρριανού.

Στα Εξάρχεια και στην Πορεία, πέντε χιλιάδες αστυνομικοί, τήρησαν την τάξη, αλλά σε ένα πλήθος διαδηλωτών από το οποίο απουσίαζε και η παραμικρή πρόθεση να παραβιαστεί η τάξη. Κι έτσι, οι «αντίπαλες» δυνάμεις, όπως συμβαίνει σε όλα τα εμφύλια δρώμενα, ανέστειλαν το ραντεβού τους με την Σύγκρουση.

Ας υπενθυμίσω πως ο ενθουσιώδης Χρυσοχοΐδης κατάφερε να μαζέψει το ένοπλο προσωπικό που νόμιζε πως θέλει για τα Πολυτεχνεία του, αλλά χαιρετίσματα πως ο πιο στενός λαιμός ξηράς στα ελληνικά σύνορα βρίσκεται στο νομό Ροδόπης, στη Βιστωνίδα που έχει δυο περάσματα όλα κι όλα: το Πόρτο Λάγο και την φραγή του Κόμψατου, στον Ίασμο. Και για να υπάρξει επίσχεση επισκεπτών, απαιτούνται τρία με το ζόρι μπλόκα για να μη περνάει κουνούπι. Μήτε αυτό δεν υπάρχει! Όσο ισχύε η φρεναπάτη του «επιτελικού κράτους» τόσο θα απομακρύνονται μεταξύ τους, ο ντελικάτος και μυθώδης σχεδιασμός και μία αδέσποτη, φοβισμένη χώρα που προσποιείται πως προκόβει.

Υπήρχε και ένα άλλο χαρακτηριστικό στις πορείες, που δεν ήταν και τόσο αντικυβερνητικές όσο θα ήθελε ο Σύριζα: η ανάπτυξη των δυνάμεων του ΚΚΕ, η παρουσία του Σύριζα ως τέως κυβερνητικού μηχανισμού και μια όχι αμελητέα δέσμη της λεγόμενης «συγκεχυμένης αριστεράς». Η πολιτική συμπεριφορά του ΚΚΕ είχε γνωρίσματα –ίχνη της μεσοπολεμικής περιόδου, αφού κανένας δεν διανοήθηκε να αμφισβητήσει την πολιτική του επιρροή. Ασυνήθιστο φαινόμενο, σε μια κατάσταση παλαιότερη, που περιείχε «ΚΝΑΤ», συμπαγή μπλοκ και άλλα αποτροπαϊκά. Να υπενθυμίσω πως επί πενήντα χρόνια ακούω αποκλειστικά αντισοβιετικά γαμωσταυρίδια και εμφύλιο μίσος στην Αριστερά, ενώ υπάρχουν και περίοδοι όπου δήθεν φιλελεύθεροι βολεψάκηδες αναρριχώνται στην πολιτική δράση και πιο ματζίρης, αποθνήσκεις.

Εδώ απλώς επισημαίνω πως δεν χρειάζεται ακροδεξιά επιρροή για να υπάρξει αναβίωση κλίματος Μανιαδάκη στην Καταστολή. Εννοώ πως της  Αστυνομίας δεν της επαρκούσε να βρίσκει «γιάφκες» (έτσι λέγονται, κύριε Φίλη, γιάφκες και ναι, υπό δεξιοδεξιά επίνοια, σμιλεμένη από δεκαετίες χαφιεδιλίκι και ζόρισμα των αντιθέτων) αλλά ενδεχομένως οι μπαχαλάκηδες να γνωρίζουν  τα Εξάρχεια καλύτερα απο την Αστυνομία. Και ξέρω αρκετές δεκάδες γειτονιές, πιο κεντρικές από τα Εξάρχεια, έτοιμες να το τρίψουν το πιπέρι και οι επιτελικοί σχεδιασμοί να γίνουνε μπουχός.

Τελειώνω. Στο παράδειγμα του Θουκυδίδη,  δεν υπάρχουν εξτρήμ ομάδες μηδιζόντων, αλλά Αστυνομία και Εξάρχεια σύν τις τελετές του Ανίκητου Ήλιου, ανήκουν στην ίδια ομάδα πίεσης, απ΄αυτές που έφεραν την Ανταλκίδειο ειρήνη, που μπορεί να ζοχάδιαζε πολλούς, αλλά το κουδούνισμα των Δαρεικών ηχεί παραδόξως οικεία στα πελάγη. Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε. Αν δεν κατάλαβε, να εκλάβετε το κείμενο ως αλληγορικό.