Ο ποιητής Πετάφερ το κρίσιμον μέρος

Της θρυλικής διαθήκης του κάμνει.

Το πως την συνέχεια του έργου του

Ανέλαβε ο Ψυχαμοιβός. (από αυτόν

Κατάγεται ο ένδοξός μας Θεριστής

Ο Χάροντας, αυτός που βγαίνει παγανιά). Αλλ΄εδώ

χρειάζεται φιλοσοφία· πρέπει ν’ αναλύσει

τα αισθήματα που θα είχεν ο Aπολλύων:

ίσως υπεροψίαν και μέθην· όχι όμως — μάλλον

σαν βαρεμάρα της ματσακονιάς  των ηλιθίων.

Βαθέως σκέπτεται το πράγμα ο ποιητεύων.

Aλλά τον διακόπτει ο κολλητάρης του που μπαίνει

τρέχοντας, και την βαρυσήμαντην είδησι αγγέλλει.

Άρχισε ο πόλεμος με τους καρδιολόγους.

Το πλείστον των πνευμόνων  μας πέρασε τον Ρουβίκωνα.

Ο ποιητής μένει ενεός. Τι συμφορά!

Πού τώρα ο ένδοξός μας τυραννίσκος,

ο Πανδαμάτωρ, Επειός κ’ Ευπατρίδης,

με πετεφρικούς  πνεύμονες ν’ ασχοληθεί.

Μέσα σε ΧΑΠ — φαντάσου, πετεφρικές ανάσες.

Aδημονεί ο Πετεφρεύς. Ω Γκαντεμία!

Εκεί που το είχε θετικό με την «Εσπανιόλα»

Να τυπωθεί, και τους ζώντας έτι αναγνώστας του,

τους σάμπως μπλαζέ, τελειωτικά ευθύμως να ρουμπώσει.

Τι αναβολή, τι αναβολή στα σχέδιά του.

Και νάταν μόνο αναβολή, πάλι καλά.

Aλλά να δούμε αν έχουμε κι ασφάλεια

Στο Γενή Τσαμί. Δεν είναι γειτονία εκτάκτως βολική.

Είναι άνευ λόγου μεταξύ των εχθροί οι Παγιάτιδοι.

Μπορούμε να τα βγάλουμε μ’ αυτούς,

οι Χαλδοχάλυβες; Γένεται ποτέ;

Είναι να μετρηθούμε τώρα με τους σαψαλιάρηδες;

Θεοί των Βλάχων, της ΑΟΖης προστάται, βοηθήστε μας.—

Όμως μες σ’ όλη του την ταραχή και το κακό,

επίμονα κ’ η ποιητική ιδέα πάει κι έρχεται —

το πιθανότερο είναι, βέβαια, υπεροψίαν και μέθην·

υπεροψίαν και μέθην θα είχεν ο Ατζεσιβάνος.