Βράδι Παρασκευής και η πόλη βράζει όπως στις εκλογές του 61 και το 63.

Παραμονές επαναληπτικών, μήτε προβλέψεις, μήτε τροχιοδεικτικά μήτε τίποτις. Για Θεσσαλονίκη εννοώ. Με τους δύο υποψηφίους βρέθηκα, ανταλλάξαμε απόψεις, χάρηκα που βγήκαν από τον τορό, ευγενώς άκουσαν τη γνώμη μου για συνεργασία και συμπαράταξη αναμεταξύ τους, αλλά και με άλλους, πριν να ξεσπάσει ο προεκλογικός αγώνας, αλλά σάμπως κατέω την πολιτικήν επιστήμην για να εισακουστώ;

Δεν κατηγορούν, μήτε διαδίδουν παραμονές της κάλπης!

Οι δυό τους συγκεντρώνουν 18 συμβούλους, από τους 42 που θα υπάρξουν. Δεν επαρκούν μήτε για να αλλάξει ένα σπασμένο φρεάτιο. Εύχομαι και ελπίζω, το νεφέλωμα των επιτυχόντων συμβούλων να κολλήσει πάνω στην μειοψηφική τους ευημερία, να βρούνε τρόπο να πολιτευτούν ώστε να υπάρξει κάποια πρόοδος στις τύχες της αιωνίως ακυβέρνητης πόλης, όπου η καταλαλιά και η ρετσινιά κυβερνούν και το αντέχουν περισσότερο από μένα.

Θεσσαλονίκη, η άγνωστη πόλη, παρά τις διαβεβαιώσεις. Θα συνεχίσω να συμβουλεύω αμφοτέρους, αζημίως για τον προϋπολογισμό που θα διαχειριστούν, γνωρίζοντας τον κήπο με τα αγγουράκια όπου θα διαμείνουν. Και πάντα ελπίζω, ο βλάξ, πως βράδι Σαββάτου, θα τηλεφωνηθούν και θα ορίσουν μια συνάντηση μεταξύ τους, όταν θα καταλάβουν πως στην πόλη του δειλινού , ακονίζονται τα χασαπομάχαιρα και τα μασάτια εκβάλλοντας  τον ανατριχιαστικό τους συριγμό, από την πρωτεύουσα των στερεοτύπων.

Φορτώστε με κι άλλο…