Ληγούστρα
18-05-2018

Είχα εντυπωσιαστεί που ο Μπίλης, ετών έντεκα και συνομήλικος, είχε κανονίσει ραντεβού με την πανώρια Βυζαντία και βγήκαν τσαϊράδα στο μεγάλο Πάρκο. Δεν είχαμε βγάλει την Πέμπτη τάξη και η άνοιξη όλο κελαηδισμούς.

Πήγα στο διάλειμμα και βρήκα την Ομπαρλού. Της λέγω να βγούμε ραντεβού. Γιατί να βγούμε; Με ρωτά. Θέλω να δω αυτό, της λέγω και της δείχνω την περιοχή του αιδοίου της. Απαντά. Εντάξει, αλλά μετά το σχόλασμα. Πήγαινε και περίμενέ με στη ληγούστρα. Της λέγω. Πού ακριβώς στη ληγούστρα; Ήταν μεγάλη βραγιά και περίπλοκη. Μου λέγει. Μετά τις κούνιες, στη γωνία.

Πήγα και περίμενα και όντως ήταν παντού τριγύρω πρασινάδες, κρυψώνα. Έρχεται και καθόμαστε απέναντι στο χώμα. Κοιταζόμασταν. Της λέγω δείξε μου. Ξεκούμπωσε τα κάτω κουμπιά της ποδιάς της και την άνοιξε. Κατέβασέ το της λέγω και δείχνω το λευκό βρακί της. Το κατέβασε και το είδα. Απόμεινα εκστατικός και εμβρόντητος. Εντάξει; Με ρωτά. Να βάλω το δάχτυλό μου μέσα; Τηνε ρωτάω. Βάλε το μου λέει. Και το βάζω Ήταν σιωπή γύρω, κρυψώνα, μια στιγμή του άκαρδου παραδείσου. Και ξαφνικά στην ώρα της Αφής, η ληγούστρα ζωντάνεψε και από το φύλλωμα ξεπετάχτηκαν παιδικά κεφαλάκια. Της Γιούλας,της Δήμητρας ,της Ελένης, άλλα δύο πίσω μου. Κοίταζαν γελώντας και χάθηκαν ευθύς τσιρίζοντας «ο Πάνος της έπιασε το πράμα, ο Πάνος της έπιασε το πράμα!»

Η Ομπαρλού μου χαμογέλασε και κουμπώθηκε. Τα κορίτσια την περίμεναν στις κούνιες, και όλες μαζί άκουγαν τις περιγραφές της. Βγήκα κι εγώ και πήγα σπίτι.

Την άλλη μέρα οι εφημερίδες έγραφαν ότι η Ελίζαμπεθ Τέιλορ η αντροχωρίστρα, παντρεύτηκε τον Έντι Φίσερ και η Ντέμπι Ρέινολντς ήταν χάλια.