Kαθώς σπάω το κεφάλι μου για να σχηματίσω μια γενική πολιτική ιδέα, απλώς αντίθετη στον νεποτισμό και στην μηχανική αριστερίλα που διέπουν αμφότερες τον Έλληνα βίο από την δεκαετία του πενήντα, αλλά χωρίς να φαντασιώνομαι απροσγείωτες προσωπικότητες που δεν υπάρχουν στον ζωντανό κόσμο, σκέφτηκα εντέλει πως η καλύτερη δίοδος για κάτι διαφορετικό, είναι η μετατροπή της οικογένειας Μητσοτάκη σε ένα γλυπτό σύμπλεγμα άξιο προσοχής, με διδακτική έννοια, αλλά χωρίς καμία σταγόνα επαναφοράς της στην πολιτική ζωή. Όχι δεν ήταν Κένεντι της Ελλάδας, ο Κωνσταντίνος αφαλόκοψε την Ελλάδα του 1965, και γνώρισε τη μοίρα του Τριαντάφυλλου μεταξύ 1990 και 1993. Τρίτη και φαρμακερή φορά ήταν η εμμονή ενός φανατικού ιού του πατρός αυτού, να κληρονομήσει την πατρική κατσούνα. Για να ηγηθεί, προεκλογικά έκανε φοβερά σαλτανάτια για να μαζέψει δεξιούς διαφόρων οροσειρών, πετυχαίνοντας μόνον στο να κοπεί το κάπνισμα και αποτυχαίνοντας στο πολιτειακό σύστημα ενός μέσου αμερικανού κυβερνήτη. Διάλεξε από μη πολιτικά πρόσωπα, ολόκληρο ιπτάμενο σμάρι μελισσών, προγραμματισμένο να υπακούει σε βασίλισσα, αλλά δεν άφησε την Ντόρα να κυβερνήσει.
Απέναντι υπήρξαν δύο ουρανοί, δύο πολιτικές, πολύ γυμνά κι ασύστολα. Χατίρια όσα θέτε στον δυτικό κόσμο πλην των ανόργανων ευκαιριστών πέριξ των Βρυξελλών, φοβική υποταγή στον αμερικανό πρέσβυ, αγαστή συνεργασία με υπερδεξιό ανακατωσούρη με στολή παραλλαγής και εν ψυχρό πούλημα του αριστερισμού στις ευκαιρίες από τα καλάθια, καθώς το αξάν του Ανδρέα μάζευε ψήφους. Αλλά θα μπορούσε να κυβερνάει ακόμη και σήμερα ο Σύριζα, απρόσκοπτα εάν κρατούσε την αριστερή ατζέντα σε μία ουρανοκατέβατη υπεραξία. Ο αρχηγός που διάλεξαν μπορούσε να σύρει τσάμικά, αλλά ήταν από χέρι λίγος για την άκρως συντηρητική, εξαρτημένη, φιλόδοξη και γεμάτη εκπλήξεις Ελλάδα.
Αριστεροί, κεντρώοι και δεξιοί δώστε μια παύση στην κατρακύλα, συμφωνήσετε άπαντες στον επικείμενο εφιάλτη, δώστε εξουσία σε όποιον εμπνεύστηκε μια δουλειά και την τελείωσε χωρίς να τον δέσουν οι δικαστές. Η όποια κυβέρνηση παραδώσει σε μιαν άλλη την εξουσία που απαιτείται, ξέρει καλά τι πρέπει να κάνει. Αν υπάρχουν αντιρρήσεις και άλλα εμπόδια, κάντε μια πρόταση στον Τομ Χανκς.
