Είμαι βέβαιος πως οι περισσότεροι εμπεδώσαμε πως αυτή η προεκλογική περίοδος είναι εκτός θέματος. Στην Ευρωβουλή αναφέρομαι, όπου η λέξη «Ευρώπη» είναι προσχηματική και μετά, οι πάντες περιστρέφονται γύρω από τις εθνικές Εκλογές.

Για τις αυτοδιοικητικές, δεν το συζητώ. Η απλή αναλογική του «Κλεισθένη» δημιούργησε δυο σχολές επώασης δημοτικών συμβούλων. Η δεύτερη σχολή, άγνωστη αλλαχόθεν, αποτελείται από υποψηφίους που καμώνονται τους υποψηφίους δημάρχους, οι οποίοι ελπίζουν πως θα εξασφαλίσουν το μονοψήφιο ποσοστό που θα τους κάνει να εγκαθιδρυθούν ως ανεξάρτητοι σύμβουλοι που θα τους χαϊδεύουν οι εκλεγμένοι Δήμαρχοι στον άπελπι αγώνα να περάσουν προτάσεις και σχέδια ενώ δεν θα διεθέτουν την απόλυτη πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου.

Όλα γίνονται για  να περάσουν το crush test oι δύο «μονομάχοι». Με κοινό εφιάλτη, μη και βρεθούν στο περιβάλλον των δύο εκλογών του 2012. Δηλαδή με λειψό δικομματισμό.

Ο Τσίπρας, ανέλαβε εργολαβικά την επιχείρηση. Οι βουλευτές του παραμένουν αδρανείς ενώ επιδιώκει κι άλλες προσχωρήσεις, Στο στυλ του Αρούλη-με ματαιωμένους Καραμανλικούς και πέριξ των αποδέλοιπων του ΠΑΣΟΚ.

Ο Μητσοτάκης πάλι, με τους Σαμαρικούς και τους διοσκούρους από την συνοικία των Καρατζαφέρικων, αγωνίζεται να καλύψει την Νέα Δημοκρατία με το υλικό της Πολιτικής Άνοιξης.

Ενώσεις βλέπω. Καινούργιες οικογένειες στα σκαριά.