H πατάτα του Τραμπ για τους Κούρδους που δεν συμπορεύτηκαν με το σόι του στην απόβαση της Νορμανδίας, καθόλου δε με ξάφνιασε. Η απουσία κάθε «γονιδίου παρελθόντος» στην ύπαρξη του υπερατλαντικού τιμονιέρη, είναι πολύ χαρακτηριστική μιας ομάδας ηγετών που υπήρξαν κλινικώς αγράμματοι, και οι περισότεροι απ΄αυτούς δεν πέρασαν αρνητικά στις Δέλτους της Ιστορίας.

Ο άνθρωπος είναι κλασικός έμπορας και περιφρονεί ακόμη και τα δικά του λόγια, επειδή ένα έμαθε από τις μπίζνες, ένα και φαρμακερό: το επιχειρείν δεν βοηθά το κυβερνάν, αλλά σαν το επιχειρείν δεν έχει. Γι΄αυτό και η συμπεριφορά του στο Οβάλ γραφείο, η υπογραφή του, η μανία στα τουιτερί, η συνειδητά αγροίκα απλοϊκότητά του, θυμίζει, σε όποιον έχει μια ιδέα από την συμπεριφορά πολλών επιχειρηματιών που έπηξαν στο τάλιρο, τον κλασικό άνθρωπο που εκπαιδεύτηκε να εκτιμά μόνον ό,τι περνάει από το βλέμμα του και έως εκεί.

Από εκδοχές τώρα, εννοώ γιατί γίνονται όλα αυτά, έχω πολλές, αλλά προσώρας δίνω τις πιο εξεξητημένες:

(α) μπορεί να πρόκειται για αλλαγή καθεστώτος στην Τουρκία. Συχνα τα κυρίαρχα κράτη που επιθυμούν αλλαγή λαδιών και βαρβολίνες σε ένα κράτος, φροντίζουν να σκοτίσουν το μυαλό του αντιπάλου τους. Όπως την έπαθε ο Καντάφι, που παρέμεινε πολλά χρόνια ευπειθής και έκανε χατίρια στους Δυτικούς, όπως ο Σαντάμ που μπουκάρισε στο Κουβέιτ, βέβαιος πως θα τα βρει με τους Αμερικάνσκι. Κι όπως ο Μπιν Λάντεν, που πολέμησε στο πλευρό των φιλοαμερικάνων στα χρόνια της σοβιετικής εισβολής. Έτσι και τον Ερτοάν τον έπιασε Τύφος και Τύφλα και υπερέβη τα όριά του, και θα τηνε φάει από τον Γκιουλέν που υπομονεύεται κάπου στην Αμερική, όσο τουλάχιστον και ο Χομεϊνής, που πέρασε πολλήν εξορία στην Δύση.

(β)Μπορεί να έπεισε τον Τραμπ ο ονειρευτής της Γαλάζιας Πατρίδας πως μπορεί να κουμαντάρει στην Μέση Ανατολή. Αλλ΄αφ΄ενός δεν τα πάει καλά με το Ισραήλ, αφ΄ετέρου οι S-400 δεν ήταν καλό σημάδι ευπείθειας και διπλωματικότητας.

Αυτά έχω κατά νουν, αυτά λέγω.