“Όλα για τη μουσική;”
02-01-2021

Λέω, ενόψει μιας εορταστικής ανακωχής ολίγων ωρών, όπου θα μετατραπώ, από ξυνισμένο μπάρμπα σε ευσυγκίνητο αντιδραστικό (ωσάν έρμο σπιτικό, σκεπασμένο γλυτσίνες που δεν το πήρε ακόμη η ρυμοτομία και εμποδάει μιά διάνοιξη) να αδειάσω το τεπόζιτο με το φαρμάκι που μου απόμεινε.

Ας θυμηθούμε τον μαέστρο τον θρυλικό, που μεταπολεμικώς δούλεψε ακόμη και με τον Τζον Στάκας, όταν ηρέμησαν τα πράματα και η μουσική αγορά της χώρας, ήταν 1959 και άλλοι κυβερνούσαν τα αφτάκια μας, επομένως η αναζήτηση πελατείας μπορούσε να ανοιχτεί σε άλλη γη σε άλλα μέρη. Την Παραγουάη κι το Αλγέρι τα τελέψαμε, ας δοκιμάσουμε ολίγη απο Καρπάθια.

Κι ας γυρίσουμε ανάποδα τη μπομπίνα. Η Χαβάη, οι χώρες των βακέρος και των χιλιμπίλιδων, και στα σκοτεινά χρόνια κεφάρουνοι μαυραγορίτες έχουν τις ανάγκες τους και αμολάνε την χαρτούρα, τα νέα ταλέντα πρέπει να λουστουν την ξεφτίλα.

Βέβαια, αυτά χρωστάνε πολλά στις εταιρείες και στον μεσοπόλεμο. Από κεί έρχεται η Χαβάη και πολλά ακόμη μεταξικά του νέου κύματος η λεγόμενη “βουκολική” περίοδος από ταλεντάρες ωσάν τον Σουγιούλ και τον Κοφινιώτη που πρέπει να συνθέτουν και να γράφουν τις δικές τους Βαλκυρίες.

Τα μεγάλα ταλέντα, καταλήγω, ήταν περιφερόμενοι ζήτουλες με μορφή αρτίστα και μαέστρου, που τους αντιμετώπιζαν ως τυχάρπαστη κομπανία. Το 1930, ο Tέτος σαρώνοντας ό,τι κυκλοφορούσε στην Ελλάδα, άδραξε και την μνήμη του Μπέζου και από τα μουρμούρικα πήγαν στα ρεμπέτικα και μετά στα λαικά. Αλλά ταυτόχρονα, η μουσική παράδοση έσπαζε σε δεκάδες γυαλάκια, οι τεχνίτες δεν μπορούσαν να ζήσουν με αυτό που έπρατταν καλύτερα και βλέπουμε στιβαρούς δημιουργούς να μαϊμουδίζουν ό,τι θεωρούσε συρμό η κοινή γνώμη.

Ραδιόφωνο κι εταιρείες, τα εργαλεία. Ταλαντούχοι μισθοφόροι, οι αγκιτάτορες. Η πολιτική ρύθμιζε τα υπόλοιπα. Ας απομείνει αυτό που χωρίς φύτρο, χωρίς μνήμη, ένα υβρίδιο φυτρωμένο απο φρέσκον αέρα και κυνήγι του τάλιρου, μας κλείνει το μάτι από τις νόθες εποχές που βλάστησε.

Κι αν πιστεύετε πως αυτά είναι ειδικώς στημένα διότι τα εργαλεία ήταν νέα και συγκεκριμένα, μετρήστε τα αποτελέσματα στην ποίηση και στην αρχιτεκτονική, στο δέσιμο μιάς κραβάτας και στα διαχρονικά στερεότυπα. Κάτι πολύ πιο σκιερό πέρασε από τα νότια Βαλκάνια και δεν ήταν μιά παροδική μαλακία.

Άντε, ατουταλερ.