Η Ιστορία, το σινεμά, ήτοι τα κείμενα και η πεποιημένη εικόνα, περιέχουν συχνά ένα εικαστικό και γνωστικό στερεότυπο που συνοψίζεται σε μια πρόταση: «εξουδετέρωση των φρουρών». Όντως, δεν υπαρχει στην απαρίθμηση των απωλειών, μεγαλύτερος κατάλογος από την θανάτωση σκοπών και φυλάκων που τους αχρηστεύουν με μύριους τρόπους.
Τα ίδια, σε μικρότερο βαθμό συμβαίνουν σε οχυρωμένα μέρη. Η περίφημη σινεμαδίστικη «περίμετρος» που τα στρατά πρέπει σώνει και καλά να εξασφαλίσουν. Τα λαγούμια που ακύρωναν φραγές διαχρονικά, ακόμη και σε σύγχρονους πολέμους.
Και στον φράχτη του Έβρου;
Οι φράχτες θεωρητικώς υπήρχαν για να παραβιάζονται. Ειδικά οι απόπειρες να απομονωθεί το Βερολίνο, το Μεξικό, ο Ατλαντικός και άλλα, δευτερεύοντα, δεν κράτησαν, τουλάχιστον όσο αναμένονταν. Ίσως ο φράχτης του Τραμπ να έχει καλύτερη τύχη -δεν ξέρω.
Πάντως δεν ματαφάνηκε να αντέχει φράχτης, χωρίς την χρήση πυροβόλων όπλων. Και ο φράχτης του Έβρου δεν διαθέτει δύναμη πυρός. Μεταξύ κοτετσοσύρματος και ενίσχυσης με μεταλλικές ράβδους, δύο κράτη, Ελλάς και Τουρκία, μαγεμένες από σοβαρή και χρονία αντίθεση και αδυναμία επικοινωνίας, παίζουν εδώ και ημέρες κλέφτες και αστυνόμους όχι μόνο πρόσφατα, αλλά από την αποφράδα μέρα που ακούστηκε πως η Τουρκία θεωρεί «αιτία πολέμου» το να μεγαλώσει μια υδάτινη ελληνική ζώνη.
Έκτοτε, μπαινοβγαίνουν μαχητικά αεροπλάνα, υπάρχουν χιλιάδες εικονικές αερομαχίες, υπάρχουν γκρίζες ζώνες, συνέβησαν τα Ίμια, κι όλα αυτά ανάμεσα σε χώρες που ανήκουν στο ΝΑΤΟ, εμείς στέλνουμε τους δικούς μας τραγουδιάρηδες και αγοραστές σε παζάρια, και αυτοί μας στέλνουν σήριαλ που καταπίνουμε ευτυχείς.
Tο ότι συνέβη ένα υπερμπούλινγκ, στην Κύπρο, που ξέσπασε το 1974 και από τα χρόνια του Παπάγου ιδρύθηκε το Κυπριακόν Ζήτημα, συμπεριλαμβάνεται στις μαύρες σελίδες της εθνικής αφήγησης, ενώ κυκλοφορούν τόσο το «καραμπιμπερίμ» έως και το «Μάλτα γιοκ».
Στην ουσία, αναπαράγεται η λογική ενός «μικρασιατικού μετώπου» που έκτοτε μας δαιμονίζει.
Δεν θα τη βγάλουμε καθαρή, καταλήγω. Ο φράχτης πηδιέται ανέτως και δεν θέλω να ανακατευτώ, σεβόμενος το μπρούτο και ευθύ πνεύμα των ενόπλων μας δυνάμεων. Διότι έχουμε ανάγκη ξεχωριστών ρόλων για να μη περνάει κόσμος τα Εβρίτικα σύνορα. Χρειαζόμαστε λαθρέμπορους και πολύπειρους διακινητές, όχι σύρματα, ντύσου γδύσου, προπαγάνδες και αλληλοκατηγορίες περί φασιστών και δικαιωματιστών. Πότε έλειψαν αυτά από τον ελλαδικό χώρο για να τα αφαιρέσει ο Μητσοτάκης;
Εάν ο νομός Έβρου είναι ένα άρβυλο σχεδιαστικώς, ο ποταμός είναι η σόλα του. Ήδη κυκλοφορούν διαρροές στο Μέγα Δέρειον, δηλαδή στα κορδόνια του υποδήματος, ενώ οι διακινητές έχουν τρόπους να περνάνε ανέτως τη Ροδόπη και τα ορεινά τους, που κρύβουν, ανάμεσα σε άλλα θαύματα και αποθέτες από πέτρινες μπάλες που ήταν χρήσιμες για βλήματα των πειρατικών κανονιών, κάποτε.
