Εξειδικευμένοι, ρουτινιέρηδες επόπτες των δικών τους ονείρων, ενθουσιώδεις οραματιστές-ερασιτέχνες, εργολαβίες πάντα πιστοποιημένες, ώστε να τις καταλαβαίνουν οι δημοπράτες των κονδυλίων, έργα που δικαίως χρονίζουν και πάντοτε υπάρχουν εργασίες που πάνε στράφι. Κάτι πάει στραβά με την διαχείριση των μνημείων και η Νοτρ Νταμ το πληρώνει.

Από τότε που μπήκα στη δουλειά αυτή, έχω μετρήσει πάνω από εβδομήντα μνημεία κάθε τύπου που δεν υπάρχουν πια. Τα ήφαγε η λάμια και η φάουσα. Και πλήθος, στα σεμινάρια, οι προβληματικές και η σύγκρουση της αυτεπιστασίας με την εργολαβία. Ηλεκτροκόλληση, ολίγον αλκοόλ, αμέλεια καθώς η πίεση απαιτεί χαλάρωση, υπερεξειδίκευση που αναγκάζει να συσταθούν ομάδες πολύξερων, η καθεμιά με το σακατλίκι της. Λειτουργίες που συνυπάρχουν, πιέσεις απ’ τον τουρισμό και την «αξιοποίηση» που πιέζουν τα χρονοδιαγράμματα, αναστηλώσεις που θα γινόταν καλύτερα με lego, άπειρα παραδείγματα ατυχών παρεμβάσεων, συχνά το εύφεκτο συνυπάρχει με την αμάθεια και οι άνωθεν εγκρίσεις ούμπερ άλες.

Βέβαια, αυτά μας νοιάζουν όταν είναι σε κίνδυνο τα πρωτοκλασσάτα. Αλλά και βαρειές συνέπειες από τις ρητίνες, παλαιότερα, από τα αναλυτικά σχέδια και το δάσος των εγκρίσεων από ανθρώπους που δικάζουν μεταξύ παρατάξεων.

Βγάλτε τώρα πορίσματα και πάμε για το επόμενο σφάλμα. Η ανάκριση δεν θα αποτρέψει τον επόμενο θρήνο. Και τα πιο άξια χέρια γίνονται ανάξια όταν νυστάξουν.

Αν δεν συγκροτηθεί αυτοτελής επιστήμη για τα μνημεία, τα ίδια θα συμβαίνουν, χώρια οι φυσικές καταστροφές. Όπου τα διοικητικά συμβούλια και οι επιτροπές να αρμέγουν αιγοπρόβατα. Κι αυτά, σε κόσμο όπου τα ολογράμματα και τα λέιζερ επιτρέπουν στα περισσότερα ζητήματα επαρκέστατες αποκαταστάσεις εικόνων. Ουφ.

Θα επανέλθω. Ως αστροναύτης.