Μάντρα κοντά στην πλατεία Βάθης όπου αλλοδαποί αδειάζουν από τα τρίκυκλα την ανακυκλώσιμη σοδειά των κάδων. Λίγα μέτρα πιο κάτω η εθνική παλιγγενεσία, η μπουτίκ ξενοδοχειακή αναγέννηση, το θαύμα.
Ο κύριος στη Βερανζέρου όπου αγοράζω ξηρούς καρπούς, κυρίως χουρμάδες, είναι ιδιαίτερα πληροφορημένος. Μου μίλησε για το ποιά ξενοδοχεία θ’ ανοίξουν κι από ποιές εταιρείες. Σοδειά, κάποιες επενδύουν σε περισσότερα από ένα, σε πεντάδες. Το στέρφο, μολυσμένο αθηναϊκό ground zero βλασταίνει, ανθίζει και καρπίζει μέσα σε λίγους μήνες, σε χρόνο dt, time-lapse photography ντοκιμαντέρ. Ανθίζει και το κτίριο απέναντι από το αστυνομικό τμήμα, μέχρι πρόσφατα του ΚΚΕ, εκεί που έβλεπα συχνά την κομμουνιστική νεολαία να κατεβαίνει σύσσωμη και μέλη της ν’ απολαμβάνουν στο γαλακτοπωλείο της Στάνης το γιαούρτι, την κρέμα και το ανθόγαλο. Να καρδαμώνουν. Dave Red γράφει στο λόγκο του νέου ξενοδοχείου, κόκκινο ψηλά στον τοίχο, διατήρηση ιστορικής μνήμης και συνέχειας.
Ερώτηση: η έκρηξη νέων ξενοδοχείων είναι αποτέλεσμα, σύμπτωμα ή προϋπόθεση ανάπτυξης;
1 ή 2 ή 3 ή all of the above ή none of the above;
Blowing in the wind, οι συζητήσεις στροβιλίζονται. Ο βιγκανισμός του Χοακίν του Φοίνικα και η μάχη του κατά της ανισότητας. Το σιντριβάνι της Ομόνοιας. Η κληρονομιά της ελληνικής επανάστασης.
Η τελευταία, η επανάσταση, δεν ξέρω έχει ξεφύγει κάπως, ξενέρωμα οι βελόνες μπότοξ και σιλικόνης, το τράβα μπρος με το χαμόγελο στα χείλη και το δέρμα τσιτωμένο. Από παιδί αλλιώς το φανταζόμουν, το ένιωθα εγώ το ΄21 να σκιρτά μέσα μου με το δασύτριχο στήθους του Ανδρούτσου. Αυτού του Οδυσσέα θέλω το γυρισμό για ηρωική επανεκκίνηση του σπιτιού μας. Αλλού μας το πάνε.
Ειλικρινά δεν ξέρω αν γι’ αυτή την τρυφερή, την αντρίκεια, τη γεμάτη σεβασμό και ειλικρίνεια ανάμνηση, θα με τοποθετήσει στο πλάι του ο μαχητής Χοακίν ή απέναντί του, εχθρό του.
Έστω, θα το παίξω σωστά. Αφού λοιπόν μας θύμισε ο Χοακίν την κοινωνική ανισότητα, να μια είδηση τις μέρες αυτές η οποία φύτρωσε πίσω από γρίλιες αλλά δεν έτρεξε όπως η ροή πληροφοριών για τα χολιγουντιανά λάτε, τα νερά της Ομόνοιας, τα πλήθη στους δρόμους των αθηναϊκών city breaks.
Το 68,3% του πληθυσμού στην Ελλάδα ζει κοντά στο όριο της φτώχειας, το 12,9% έχει εισόδημα κάτω από το όριο και το 55,4% είναι οικονομικά ευάλωτο, φλερτάρει τη φτώχεια. Δίχως την ευστροφία και την καπατσοσύνη να αρπάξει επιβίωση όπως παράσιτα στην Κορεατική πρωτεύουσα.
Πίσω από τις γρίλιες, τα παλιά καλά τραγούδια μας άφησαν. 2021, εδώ είμαστε, δίχως θάρρος αλλά με άποψη, μας στοχεύουν οι ενέσεις νοσταλγίας – σιντριβάνια, ηρωισμός. Ανακύκλωση ψευδαισθήσεων μια κανονικότητας που κάποτε πιστέψαμε ότι αρκούσε γκλάμορ και πάσης φύσεως κουλ για να τη στήσεις να λάμψει. Κάποιοι, επιρρεπείς, πάλι έτοιμοι για παραμύθι.
