Κάθε παραμονή, έτους ή κρίσιμης απόφασης ή προετοιμασίας εγχείρησης, ή πριν ανοίξεις φάκελο λογαριασμού, τα βιβλία που έχεις στο σπιτικό σου, αρχίζουν ένα μουρμουρητό.

Ξεκινά αχνά, δαιδαλικά, στην  αρχή δεν βγάζεις άκρη, αργότερα, σε πεντεδέκα λεπτά, και τα εκατόν σαράντα τέσσερα κανάλια με τα οποία προίκισε η Φύση την ακοή σου, εκβάλουν την απόχρωση και τη συχνότητά τους, και τα ακούς , όλα μα όλα, ανυπερθέτως.

Τότε τα μαθαίνεις όλα, θέλεις δεν θέλεις, επειδή υπάρχει κοσμική αντανάκλαση και το μουρμουρητό διαχωρίζεται σε άλαλα και μπάλαλα σφαιρίδια, γεμάτα ουσιώδεις λέξεις.

Αυτό είναι ένα παράδειγμα πνευματικής νανοτεχνολογίας.

Κι αν μπροστά σου έχεις ένα παιδί που αρνείται να φάει μπάμιες, επειδή είναι σαλιασμένες και η σάλτσα τους λαδιάρικη, το κοιτάς ήρεμα στα μάτια και τρώει τον αγλέουρα αδιαμαρτύρητα.

Δεν ισχύει για κανένα άλλο φαγητό, κι αυτό εξηγείται επιστημονικά, αφού ποιος τρώει μπάμιες χειμωνιάτικα.

Τότε θα δεις την Σφίγγα με την αρματωσιά της να σε ρωτάει, αλλά αυτό είναι το εύκολο σημείο της ιστορίας.

Ό,τι δίλημμα και αν σου θέσει, εσύ θα απαντήσεις «ο άνθρωπος» και θα σκαπουλάρεις τον θάνατο σε όλη τη χρονιά που έρχεται