Μαραντζίδης έφα, περί στροφής του Σύριζα στη σοσιαλδημοκρατία και βαρύς αχός ακούστηκε, από ανιστόρητα μαγειρεία. Ένα χρόνο ματώνω τη γλώσσα μου και δεν επιστρέφω στη λογοτεχνία που παράγω, εξηγώντας τη διαδικασία που υποφώσκει, μια για τους καραμανλικούς και την ακηδία για τα τέκνα της Πολιτικής Άνοιξης, τους λαβυρίνθους όπου έχουν στριμώξει το Μητσοτακέικο, την οργανική αφωνία για τα χάλια της αξιωματικής αντιπολίτευσης και για τα μιμίδια που κυβερνούν με την προσοχή στραμμένη στα εγχειρίδια που τους έδωσαν προς απομνημόνευση.
Το Ελλαδικό, το στήριξε οκτώ χρόνια η άοπλη Ευρώπη, παρατείνοντας την προθεσμία της μεταλλαγής μας, ενώ οι Αμερικάνοι, που έχουν τα σοβαρά όπλα, μας ανέλαβαν εργολαβικώς. Η Ευρώπη, δεν σκοτίστηκε για την επόμενη μέρα της χώρας, πάρεξ να διαλύει κάθε τόσο τον κοινοβουλευτισμό. Της Αμερικής η συνταγή, δεν έχει αναθεωρηθεί: δεν επιθυμούν εμφανή αυταρχισμό, και ευνοούν ό,τι παραπέμπει σε εναλλά. Έτσι δεν τηνε πάτησαν με την Κούβα; Κοτζάμ ελληνικό εμφύλιο έβγαλαν με κεντρώες κυβερνήσεις, ώσπου να επινοηθεί ο Παπάγος. Παγκοσμίως φακελώνουν τους πολιτικούς. Επειδή δεν τους χρωστάμε πολλά, ευνοούν τους χρήσιμους νυν κυβερνήτες και τώρα, που οι πόλεμοι κοντεύουν, σκέφτηκαν μια τσοτσιάλα ντεμόκρασι, με φυτευτούς κεντρώους η τάχα μου, να πλάσουν μια ακόμη ψευδαίσθηση. Το λαϊκό ενδιάθετο, όπου κατέχεται από φόβο και ανασφάλεια, οδηγείται σε Αρχηγό, τζώρα και αράθυμο, αλλά έχουν φροντίσει οι Ευρωπαίοι να καταστήσουν τέτοιο ενδεχόμενο αδιανόητο. Όποιος πάει να λανσαριστεί ως ηγέτης, φοβάται και δεν εκτίθεται.
Στην μεταπολεμική Ελλάδα, το επαχθές πρόβλημα το είχε πάντοτε η Δεξιά. Και το έχει. Άλυτο. Δεν το είχε μεσοπολεμικά. Το έχει σήμερα. Δεν μεταφυτεύει υβρίδια. Μόνον αρρωστημένους σπόρους. Και όλοι οι «σύμμαχοι» δεν βολεύονται με εθνικιστές και Ουρβανούς. Τώρα που το χαρχάλιασμα μπήκε σε υγιείς βάσεις (για την άποψή τους) και ο Σύριζας δεν κινδυνεύει να καταντήσει μονοψήφιος, ήρθε η ώρα του να δοκιμάσει εναλλακτικές για το μέλλον. Έχει στρατούς, έχει πέμπτη φάλαγγα, και κάνει βόλτες στην επικράτεια με ελικόπτερο χωρίς καύσιμα. Η Αριστερά ποτέ δεν φόβισε κανέναν κεχαγιά, καιροσκόπο ή τύραννο. Αλλά ο νέος ψυχρός πόλεμος δεν θα αργήσει.Οι σύμμαχοι, ψοφάνε για συγκλίσεις.
Λόγω χρέους μπήκαμε στα μνημόνια, οκτώ χρόνια δε βάλαμε μυαλό. Από Αύγουστο, χειμώνα. Οι αγορές δεν κλάνουν μέντες. Οι αγορές είναι ακέφαλες και φοβικές. Η μετατροπή μιας χώρας σε εύπορη στα χαρτιά, αλλά με επιλεγμένους παραλήδες, και όλους τους άλλους στον πάγκο του χασάπη, είναι προσφιλής επιχείρηση.
Τώρα, θα καθήσω στα πλήκτρα και θα παίξω τσάτρα πάτρα έναν κουμάνικο σκοπό, το τσάμπασιν, μια ταραντέλα και ένα του Χατζιδάκι, το εύκολο, από το «καταραμένο φίδι». Δεν έχω ανάσα να τραγουδήσω. Καλό για τους γείτονες. Και τον Μαραντζίδη.
