Όλα τα ξανασκέφτηκα, και κάτι καμμένο μου μυρίζει.

Ούτως ή άλλως, η χώρα μου ορθώς ΔΕΝ διανοήθηκε να πυροβολεί αυτούς που στέλνει η Τουρκία. Ούτως ή άλλως, τα πενηνταβάλε σκάφη που «περιπολούν» σε μια συνοριακή γραμμή ΔΕΝ ρίχνουν μπαταριές και δεν εμβολίζουν φουσκωτά. Και καλά κάνουν, αφού εάν το έκαναν και δεν θα είχα δύναμη ή κότσια να το σταματήσω, θα έκοβα εθελουσίως το λαρύγγι μου, πράγματι απεγνωσμένος.

Το ότι μυρίζει πόλεμος, εξακολουθώ να το διαβλέπω, αλλά δεν εκφράζω επιθυμία.

Και γιατί σου μυρίζει καμμένο;

Διότι η «απώθηση» στον Έβρο έχει όρια. Αν με τρεις και πέντε χιλιάδες κακοπληροφορημένους, ξεφεύγουν μερικοί και τους μπουζουριάζουν, πολλαπλάσιοι κακοπληροφορημένοι, θα προκαλέσουν μερικές εκατοντάδες συλλήψεις, με απροσδόριστα αποτελέσματα.

Και βέβαια, το πραγματικό ερώτημα, εκκρεμεί: γιατί αρμενίζουν τόσα ελληνικά καράβια ανάμεσα στα νησιά και στις μικρασιατικές ακτές; Μήγαρις θα παίξουν τη ναυμαχία του Γέροντα ή ο Κανάρης θα κολλήσει πυρπολικά στα φουσκωτά; Σεμνά και κατά τας Γραφάς, συνοδεύουν τα φουσκωτά στις αμμουδιές. Δεν θα σπρώξουν τίποτε πίσω.

Με τίποτε!

Γι΄αυτό και βαριά τραυματισμένος, έως και λοβοτομημένος, νομίζω πως είναι όλα αυτά μια συμπαιγνία προαποφασισμένη, με στόχο να σώζει προσχήματα, όπου τα βρει. Ο Μέγας Διάκοσμος, ο Ουρανός με τ΄Άστρα, η Χαμένη Ατλαντίς παραμένουν αμετακίνητα στερεότυπα μιας Σκευωρίας:

• Η επανάσταση του Ίντερνετ ήταν μια παπαριά ώστε η βόρεια Αφρική να επιστρέψει σε μια ταραγμένη αποικιοκρατία
• Η Συρία σώθηκε χάρη στους Ρώσους και έκοψε η μαγιονέζα του συστήματος.
• Τουρκία και Ρωσία συγκρούστηκαν άπειρες φορές και θα συνεχίσουν. Η προσπάθεια να ενωθούν δράσεις τους, απέτυχε παταγωδώς.
• Η Τουρκία είναι πολύτιμη για την Ευρώπη, καθώς στέκει μια χαρά χωροφύλακας της Ευρώπης, ανέχεται που την θεωρούν μιξοβάρβαρη, έχει κι έναν τάχα σουλτάνο που και να καταστραφεί, θα τον αντικαταστήσει ο Εβρέν που είναι μοτζαχεντινικότερος.

Άρα, η Ελλάδα, σύμφωνα με τους νόμους και τους προφήτες, είναι μια πεισματάρα, άκρως διαβρωμένη, αδύναμη χώρα, ικανή να λασπώνεται στην Ειδομένη και να ακολουθεί «σωτήρες» κανέναν από τους οποίους δεν θα προσελάμβανα για να φτιάξουμε κάτι απτό, ταχύ και τεκμηριωμένο.

Μετά με έπιασε γέλιο ανείπωτο, καθώς όπου και να γυρνούσα το κεφάλι, αντάμωνα προσυνεννοημένους παράγοντες που έκλειναν ο ένας το μάτι του αλλουνού.

Με έναν λόγο, η φάση ήταν προμελετημένη. Εφεξής, καλύτερα να ασχολούμαι με διαφημίσεις πακεταρισμένων γλυκισμάτων. Είναι εξασφαλισμένα Πτυχία για όλους.

Στη Λέσβο, μερικοί έσπρωχναν τα φουσκωτά πίσω και έρριχναν βρωμόξυλο σε «ειδικούς» και ΜΚΟ. Ω, πολλά έχουν ακόμη να τελεστούν: η ελληνική θέση είναι εξαιρετικά ασταθής. Και δε λένε να συμφωνήσουν οι τάχα παρατάξεις, όπως έπρατταν και πράττουν πάντοτε.

Η κοινή γνώμη, όπως πάντοτε, μπάστακας ανάμεσα στο ευσυγκίνητο και στο αναγκαίο. Ανάμεσα στους κυβερνήτες και στους κυβερνημένους, lacunam indicavi. Στην ουσία, η Ειδομένη ανασταίνεται και κινεί τα διαλυμένα της μέλη. «Τι είναι η αλήθεια;» αναρωτιέται στις Γραφές ο Πιλάτος. Ο νίπτων τας χείρας. Όπως σήμερα, με τον κοροναϊό.

Όλα τα ξανασκέφτηκα, και κάτι καμμένο μου μυρίζει.