Υπάρχει μια τάση τα τελευταία χρόνια, που τι να πω, ίσως κάποιους να εξυπηρετεί… Το να προβάλλεται η σήψη του ανθρώπου, το κακό, το ότι όλα έχουν τελειώσει, ότι κυριάρχησε η κτηνωδία, η αγάπη έσβησε, ο εγωισμός βασιλεύει και η απανθρωπιά είναι καθεστώς. Ότι όλοι έχουν για ιδανικό το χρήμα και τα χρόνια που ζούμε είναι βυθισμένα μέσα σ’ ένα βούρκο κακίας.
Και μετά κοιτάς, αυτό το φωτεινό δίκτυο αλληλεγγύης, που στήθηκε από διάφορους ανθρώπους. Πλούσιους, φτωχούς, αλλοδαπούς, Έλληνες, και λες πόσο άδικο είναι, για όλους αυτούς, εκείνα τα λόγια που μιλούν για την απόλυτη καταστροφή των ηθικών αξιών.
Έστω και μία φωτεινή καρδιά, να χτυπά σ’ αυτόν τον κόσμο, η καλοσύνη θα είναι ζωντανή, και στο τέλος ο Φρόντο, πάντα θα κερδίζει.