Σχεδόν μισόν αιώνα πριν, οργώναμε καμιά δεκαριά άτομα τον Αλιάκμονα, ερευνώντας οικισμούς, μεταλλεία, ναούς, και της Παναγιάς τα μάτια. Από τη Βέροια στην Γράμμοστα, με κάλυψη και του Βενέτικου. Όλη μέρα ψοφολογούσαμε στο καύμα και στον ίδρωτα, ενώ το βράδι μέναμε έξω ή σε σχολειά που μας τα άνοιγαν. Πριν κοιμηθούμε, κι αφού παίζαμε καρπουζοπόλεμο ή αρβιλοπόλεμο, το ρίχναμε στην κοινωνική φιλοσοφία. Ποιοι και πόθεν ήμεσθεν, και ναααα κοινωνιογράμματα και ευαίσθητες αναλύσεις, καθώς η ομάδα είχε φοιτητές των δύο φύλων και δυο φαντάρια που μας πηγαινοέφερναν με ένα τριών τετάρτων. Χίπι γίπι τα θέματα, ινατί περνάμε σαν ασκητές, πώς και δεν φτιάξαμε καμιά σχέση, τέτοια, εσωστρεφή με ολίγον Μαρκούζε και Έριχ Φρομ. Μία των νυκτών κάποιος ποσαδιστής ρώτησε ένα φανταράκι πώς βλεπει την εσωτερική μας δομή (ναι, όπως το γράφω) . Και το παιδί απάντησε: «Τι να σας πω ρε παιδιά! Πολύ στο φιλικό το ρίξατε!»
Μισός αιώνας, όλα ανάλλαγα. Βρίσκομαι σε μια ηλικιακή κώχη ισαπέχοντας από τους κάτω των 80 και τους άνω των 64 (που φαίνεται πως εμβολιάζονται όπου νά΄ναι) και από την χώρα λείπουν τα εμβόλια αιχμής, που τοποθετούνται από τους ξύγγλωττους επισήμους και τα άγουρα στελέχια περί το τέρμα Απριλιου και βλέπουμε. Ποτέ δεν θυμάμαι να έχουν γίνει όλα τόσο σκατά, και ομολογώ πως ήμουν πλανημένος, πιστεύοντας πως με τόσους Κένταυρους, Αυριανιστές, με τόσους αγρούς δικαιωματιστών, αποκλειόταν να ξεπέσω σε τόσο οργανωμένους άχρηστους.
Στα κυβερνητικά μυαλά δεν είναι παράξενο που εμφιλοχωρεί ο ασύστατος Θεοχάρης του τουρισμού και ο «ό,τι βρέξει ας κατεβάσει» Άδωνις που προσδοκά λαθη του Κυριάκου για να τον διαδεχτεί. Σε καθε περίπτωση ανκαι φυλάγομαι όσο γίνεται, δεν βλέπω να μακροημερεύω. Σοβαρά πιστεύω πως διακινδυνεύω την ζωή μου επειδή πολύ στο φιλικο το έρριξα.