Να ξεχωρίζουμε την ήρα από το σιτάρι;
Oλέθρια η σύνεση όταν προκαλείται εξ αυτής αδόκητος θάνατος, για να παραφράσω τον «Γυμναστικό» του Φιλόστρατου. Καταλαβαίνετε τι προκαλείται όταν «η έκτακτη ανάγκη» παραμένει αναιτιολόγητη. Για τον σεισμό, παιδιόθεν βάζουμε τα μαθητούδια να κρύβονται κάτω από τα θρανία τους. Η μόνη έκπτωση που κάνουμε για τις φωτιές είναι να βρίσκουμε το θάρρος να τες πηδάμε του Άη Γιαννιού και στην Γκόλντι Μπάμπου, είτε, ως στοχαστικοί μεταχίπηδες, να πατάμε αναμμένα κάρβουνα, αλλά η γονική συμβουλή, ενώπιον αναμμένου σπίρτου, παραμείνει αισίως το «μη! Τζιζ!»
Απεναντίας, άλλα ζητήματα ζωής και υγείας, τα έχουμε, εθνικώς, μάλλον μυγοχεσμένα: ο εμβολιασμός θεωρείται από αρκετούς διαστρέβλωση της φυσικής ροής των πραγμάτων. Αφήστε την πεποίθηση πως «μας ψεκάζουν». Το 5G, στις ψηφιακές ταχύτητες θεωρείται αρχιδοκόφτης, ενώ οι Κινέζοι αρέσκονται σε παχέα ωχρά σκουλήκια με πράσινο γλοιώδες σλιάκατο ενώ η Ελλάς αρέσκεται σε παχειές ουρές προβάτων.
Τι εξεζητημένο μας ενοχλεί;
Με την πανδημία αισθανόμαστε αδύναμοι και κρατάμε όλες τις δυσπιστίες του ντουνιά, ακούγοντας διάφορες ειδικότητες γιατρών να δηλώνουν διάφορα επί μήνες, κι εμείς να ξεσκαλίζουμε αν είναι νοβαρτιασμένοι και γιατί δεν ξενυχτάνε για να φτιάξουν μια ρημάδα βατσίνα. Κυρίως, αφεθήκαμε (όπως στο έργο «υπό τας φιλύρας») στην τεμπέλωσιν «υπουργείο υγείας» απ΄οπου εκτοξεύτηκαν πλήθος ειδήσεων για τον κορονοϊό και τα στατιστικά του.
Ήταν ολότελα φυσικό εκ της ποικίλης προελεύσεως του πάνελ να εκφράζονται διαφορετικά ο κομισάριος, ο σικελιανικός προτήκτωρ, ο ιατρός Ινεότης. Και οι εφημερίδες του Σύριζα να μεθοκοπάνε με το αθάνατο κρασί του πόθου της επιστροφής, ενώ οι άλλες, καθεμιά με το χούι της, να ενισχύουν ή να θάπτουν τις κυβερνητικές φωνές. Εκεί, υπήρχαν για τους φιλολογικώς τιτίζηδες και ελαφρά παραλλαγμένες απόψεις που εξελίχθηκαν με τον καιρό.
Η κατευθυνόμενη φλυαρία που μας έκανε να σιχαινόμαστε τους «καλούς» μαθητές.
Παρά τον αφόρητο καπελωτικό κυβερνητισμό, για λόγους που μόνον ο Περόν και ο Πετρόμπεης θα μπορούσαν να εξηγήσουν, η εξουσία διαπίδυε την πολιτική της με ένα πρωθυπουργικό «αγκού», με ολίγα υπουργικά «στλάτα-στλατούλα» και με ένα λακριντί υφυπουργών ακατάσχετο. Αλλά έτσι, κι ενώ έμεναν αλυσοδεμένοι οι υφιστάμενοι, δύσκολα έπαιρναν οι δραγουμάνοι των πρωθυπουργικών λόγων ακριβή εικόνα πού το πάει ο Κυριάκος ― και η συμπεριφορά του κυρίου Πέτσα ήταν χαρακτηριστική.
Κοντολογής, το Έθνος ζεματίστηκε με αυστηρά μέτρα υγειονολογικής καταστολής, αλλά τα πρόστιμα δεν ήταν δίκαια (εάν ήσουν κομματισμένος ή εύχαρις νεολαίος πλήρωνες παπάρια) ενώ οι δουλειές έκοψαν, ωσάν σμέρνα κάτω από παραγάδι, και άρχισαν κάτι μισθοδιαδικαστικά, ο Θεός να σε φυλάει.
Και πώς εξελίχτηκε η κατάσταση;
Το Έθνος μπερδεύτηκε, και ΔΕΝ συνέβαλε ο αυτόματος αντιπολιτευτικός λόγος του Χαρίτση ή της κυρίας Φωτίου που την άκουσα από ραδιόφωνο και έμοιαζε με την χροιά της Ντόρας.
Ήταν η αποκάλυψη πως δεν έσιαξαν το κλήμα, δεν το στήριξαν με πάθος, αλλά άφησαν τον κυρ Μέντιο της απέθαντης λαϊκής παράδοσης να ποθήσει κληματσίδες. Δηλαδή το Έθνος άρχισε να φέρεται όπως στην πολιορκία της Ντροπολιτσάς, με τον πόθο του Γιάγμα!
Οι συνδικαλί προτήκτορες τα ποσοστά τους, τα αυτόνομα μελέτια τα δικά τους. Εντάξει μειώνετε το ΦΠΑ αλλα μη νομίζετε πως θα πέσει η τιμή του γκαηφέ. Όταν ακούτε τέτοια, σε λίγο θα ακούγονται μόνον οι έμποροι και το γιαξεμπόρι. Δηλαδή οι μεν να καμώνονται τον ταξικό σερίφη, ενώ οι δε τον εκπρόσωπο «των αγορών».
Θυμάστε τι έγραφα προ ημερών;
Αποκλείεται. Να σας το ξαναπώ. Αν ο Σύριζα θέλει εξουσία, όχι σε 48 χρόνια αλλά ως ζήτημα λίγου χρόνου, πρέπει να δεχτεί στους κόλπους του μια καθαρόαιμη δεξιά σέχτα. Δεν πρόλαβα να αποσώσω και ιδού: ο ναζιάρικος, άτσαλος λόγος του κυρίου Παρασκευόπουλου, αυτουνού που έβγαζε κόσμο από τις φυλακές, δημιουργώντας κομματικούς χαλυβρόκρανους. Είπε το άτομο «Η εικόνα της συνύπαρξης στο Καστελόριζο και στη Ρω σε πολλούς μας δεν άρεσε. Από την άλλη όμως πρέπει να αποφασίσουμε τι προτιμούμε: μια προσπάθεια ένταξης της Χρυσής Αυγής στο κλίμα της δημοκρατίας ή τη διαρκή ρήξη. Κατά τη γνώμη μου, πρέπει να προηγηθεί η ουσία μιας σύγκλισης». Φυσικά, πρόλαβε να εξηγήσει ότι «οι δηλώσεις του παρερμηνεύτηκαν».
Μούσκεμα λέω, μούσκεμα.
Σε άλλα κι άλλα, μη μου δίνετε σημασία, διότι συχνά παίζω. Αλλά σ’ αυτά να μ΄ακούτε: η δεξιά και η αριστερά, σε κοινοβουλευτικό περιβάλλον, περνάνε μεγάλο διάστημα ως καρναβάλια τελειωμένα, πριν εξελιχθούν σε κάτι που καταπίνεται.
Nα σας εξηγήσω το πολιτικό σχήμα της χώρας, ως επίορκος γαϊδουρογάιδαρος. Οι πολιτικοί ρυθμιστές δεν νοιάζονται για Ανταρσύα, Ελληνικές λύσεις και ΚΚΕ. Μήτε για Βαρούφ. Ωστόσο ξέρουν πως η μόνη κυβερνώσα αριστερά, είναι μπολιασμένη με Κέντρο, αλλά και Δεξιά. Το ίδιο και η Οικογένεια Που Είναι Στα Πράγματα. Σαν τους Ντιεμ και τους βουδιστές μπροστά στον Γουεστμόρλαντ ένα πράγμα. Γι αυτό και μη μου ταράζεστε με εξωμήτριες γενέσεις, ουρανοκατέβατες λύσεις και οχετούς από δήθεν ιδεολογικούς πυλώνες.