“This country has everything but politesse”
[Frank O’ Hara]
Αφού τον είχανε δεμένο, προσημασμένο από σαράντα κύματα και δεκαοχτώ κάμερες, προς τι εκλήθη ο Κούγιας να τον υπερασπίσει, πλάθοντας μια πραγματικότητα που δεν βρίσκονταν μήτε καν στα παιδικά όνειρα του Λιγνάδη; Για να αποδειχτεί, ως μη ώφειλε, πως η Ελλάς είναι πατρίς της Δικαιοσύνης και κατασκευάστρια της ζυγαριάς της;
Στο ζωή μου σιχαινόμουν διαρκώς το σέρτικο και λάτρευα το σνομπ, ως τεκμήριο απελπισίας. Αλλά διατήρησα το δικαίωμα να αποσβολώνομαι, κι ας γνώριζα τι φρεναπάτη υπηρετώ.
Από εγκληματικών πεύκων άρξασθαι
Οι παντοδύναμοι εφημεριδάδες, κόβουν καπίκια απο την δυστυχία μιας παγωμένης εβδομάδας διαδίδοντας πως «υπογειοποίηση καλωδίων αποκλείεται» και δεν πέρασε ακόμη ο κουτσοφλέβαρος. Το ‘χει χούι αυτή η κυβέρνηση να φέρεται εκδικητικά στους υπηκόους που ψελλίζουν γκουχ και γκμουχ. Μα τα υπόγεια καλώδια δεν έχουν σχεδιαστεί και δεν έχουν απορριφθεί από κανέναν! Μήτε και πρόκειται. Τα δέντρα που πέφτουν από την μαύρη μοίρα τους, ας όψεται η πευκοφιλία, που από τον μεσοπόλεμο κινείται επιθετικά εναντίον της υπόλοιπης χλωρίδας της χώρας, συντελεί στην περιοδική αποψίλωση του τοπίου και είναι βέβαια τέλειο για να αφισώνεται η Χαλκιδική και άλλα αξέχαστα τοπία, πλην θα έπρεπε να δικαστεί από πευκοδικείο και να παραμείνει ελεύθερης χρήσης μόνον σε χιλιάδες στρέμματα στα πανοραμικά τοπία και σε μη οικοδομικά τετράγωνα οικισμών και πόλεων. Και αντί να το παίζουν οι αμαθείς άσπρο-μαύρο, η ορθή λύση θα ήταν να θεσπιστεί, όπου αστικός ιστός, το αστικό πράσινο, ήτοι νεραντζιές και ακακίες γενικώς, οπότε πολύ λιγότερες περιοχές θα ήθελαν υπόγεια καλώδια. Αλλά η κυβέρνηση που μάχεται ως ύαινα υπέρ της κυρίας Μενδώνη, συνεργάζεται με ταηκούνους που από πράξεις αριθμητικές γνωρίζουν μόνον τον πολλαπλασιασμό.
Ζούμε σε κελλιά υπό προθεσμίαν
Η περίοδος «τώρα που ανθίζουν τα κλαριά και βγάζει η γής χορτάρι» ήτοι η λαμπριάτικη άνοιξη, στο τραγούδι του Αθανάση Διάκου, είναι για την κτηνοτροφική Ελλάδα έναρξη καύσης των χόρτων της υπαίθρου για να γλυτώσουν αγορασμένες τροφές. Επιπλέον, η ποιητική τέχνη μαυρίζει το κατάμαυρο-πίσσα γεγονός: ο Διάκος σουβλίστηκε και καψαλίστηκε για να του προκαλέσουν τον υπέρτατο πόνο και οι δήμιοι, όταν βαρέθηκαν, τον εσήκωσαν σουβλισμένον κάθετα στον αέρα και τον έβαζαν σημάδι με τα καριοφίλια τους. Εννοώ πως ωραία τα αρχέτυπα, ειδικά του γενναιόφρονος παρελθόντος, αλλά οι ματιές των αυτοπτών μαρτύρων διαθέτουν πίκρα και απόγνωση μόνον. Όπως η ματιά του Πουκεβίλου που είδε στον φόρο στα Γιάννενα, στο παλούκι, τον Μπλαχάβα, στιγμές πριν τον γδάρουν ζωντανό, καθημαγμένον και εν άκρα σιωπή, να υπομένει.
Δεν ζούμε σε χώρα. Ζούμε σε κελλιά υπό προθεσμία.
Με συνεχή, αντιπαθή διαρροϊκή διαφήμιση, αφού κείμεθα μαντρωμένοι. Με πληρωμένη έως καλοπληρωμένη την συντεχνία των ΜΜΕ χωρίς μήτε ένα Μέσον να τηρεί σεβασμό στις αρχές της δημοσιογραφίας. Κι όταν υπάρχει κάποιος ή κάποια, τους διαβάζουν ελάχιστα άτομα που αντέχουν το ύφος και την τεχνική της γραφής των.
Μια κυβέρνηση που ζητιανεύει ψίχουλα αναγνώρισης
Η κυβέρνηση φέρεται χονδροειδώς και αγενέστατα. Να σας προλάβω με την αξιωματική αντιπολίτευση που διακονεί μιας μορφής διαχείριση χρόνου που με ξεπερνά. Αλλά η Κυβέρνηση ως ναυαρχίς, κανονιοβολεί με τη δεξιά μπάντα προς το πουθενά. Οι αντίπαλοί της δεν έχουν σύμπνοια, οι ξένοι την έχουν πάρει χαμπάρι και ο πρωθυπουργός είναι πολύ ταιριαστός με το κοπάδι του: δεν σαλαγάει πρόβατα ή γαλοπούλες, αλλά κάτι ζαρκάδια και ζέβρες που κάθε τόσο δραπετεύουν πράττοντας του κεφαλιού των.
Παρά την αφθονία Ιεραπετριτών, Σκέρτσων και άλλων φημισμένων μυστικοσυμβούλων, διαθέτουν μόνον εξιδειδευμένα άτομα από το διπλωματικό σώμα, την ατλαντική συμμαχία και καμπόσους έμπειρους παραστάτες της Κομισιόν. Οργανικά ακμαίοι, καμωμένοι από σάρκα ευπιστίας προς τον Αρχηγό, είναι ωστόσο πάρα πολλοί, βρίσκονται και χάνονται κατά τις εμπνεύσεις των γραφείων τύπου και όλοι ψοφάνε για κανένα μαλλωματάκι, σε φιλικά πλαίσια.
Απέναντί τους το βαθύ, ανεπίγνωστο, επαγγελματικό Τίποτε.
Για την Μενδώνη τα κάνεις όλα
Υπόθεση εργασίας: το έργο της Μενδώνη, αν συγκριθεί με τους παλαιότερους του πολιτισμού, είναι ταχύτερο, επαφανειακότερο και πλήρως εργολαβίσσιμο, εάν με εννοείτε. Επομένως, εάν θελήσει να οργανώσει σχέδιο πολιτικής ανόδου θα εξακοντιστεί, μόνον σε κρίσιμες στιγμές ως υπηρεσιακό αποκούμπι, ως Μπέντλει με μηχανή ντεσεβώ και ταπετσαρία από τις καλές λεοπαρδαλέ ιδέες της μάνας του Σταλόνε για τον γιόκα της. Ο Κυριάκος, που σκέφτεται ως χιλιμπίλης των Απαλαχίων τυλιγμένος από συσκευασίες φαμίλιας, για να ενεργήσει δραστικά πρέπει να ξεπεράσει ένα συμπλεγματάκι ανωτερότητας, μια ομογενειακή εσάνς και την προσομοίωση κρητικαλισμού που τον τυραννάει. Στις κοινοβουλευτικές εμφανίσεις του δείχνει, παρά τα στενά κοστούμια του, να κολυμπάει σε αυτά.
Το κράτος των δικαστών, άκρως απαραίτητο, ευτυχώς δουλεύει. Αλλά οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι Φυλή. Θα τους μαχαιρώνουν και θα τους διασύρουν όλο και συχνότερα επειδή οι άντριδοι και οι μονόφυλοι τους θεωρούν κλέφτες της ηδονής των. Και δεν υπάρχει ποινή γι αυτό. Κι όποιος μπαίνει φυλακή, θα βγει. Η Ευρωπαϊκή Δικαιοσύνη δεν έχει αρχίσει να φρίττει αρκετά.
Πίσω, στα αρχικά
H φασαρία στη Βουλη, με το εξεζητημένο τηλεκατευθυνόμενο θέμα και τα στελέχια που ούρλιαζαν επί μέρες στα τουήτερ, ήταν ένα «επι προσωπικού» ζήτημα που είχε κρεμάσει τα επιτελεία γύρω από το ερώτημα «ποιος κανάγιας τον διόρισε τον μεγαλοφυή;»
Θα ήταν σίγουρα κυβερνητικός, δύσκολα ο πρωθυπουργός, ακόμη πιο δύσκολα η Μενδώνη, αλλά πιθανότατα ένας «σώστροφος σνομπ» στη μεσαία σκάλα της κυβέρνησης που ήξερε τα χούγια του Λιγνάδη, αλλ΄όχι κάτι βίαιο, όσο ουιλδικά παράφορον τύπο, πράγματα που τον καθιστούσαν συνάδελφό του εν τη διοικήσει υπό γενικήν έννοιαν. Μόλις έμαθε τα πρώτα μαντάτα, εξαφανίστηκε ωσάν ΔΕΔΔΗΕ στον χιονιά.
Αν ισχύει αυτό, η Μενδώνη πρέπει να εξαγριώθηκε με το νούμερο που της παρουσίασαν ως Γίγαντα της ηδυσμένης εικόνας, ως Λάνθιμο του Θεάτρου, και εκτιμώ πως το τηλεφώνημά της στον πρωθυπουργό έφτασε έως τα υπόγεια του Αρχαιολογικού Μουσείου, με επωδό «τι σας ήκαμα και μου φορτώσατε το Συμπόσιο του Πλάτωνος σε μετάφραση Συκουτρή» και κάποιος έμπειρος ανέλαβε να μειώσει τις εντάσεις. Αν στο υπουργείο της επιζούσε κανας Συριζαίος, στραβοκατάλαβε και νόμιζε άλλαντάλλα.
Εμβόλιο για την αφελή ελαφρότητα δεν υπάρχει
Θα καταλάβει κάποιος καλύτερα τα ίχνη στραβισμού, γλαυκώματος, προϊούσας κώφωσης, πολλαπλών ψυχολογικών προβλημάτων και μειονεκτικής αίσθησης καλώς κεκρυμμένης εάν θεωρήσει, καθώς εγώ, εκπρόσωπο των Σνομπ τον κύριο Μητσοτάκη και με σέρτικα χαρακτηριστικά τον κύριο Τσίπρα.
Οι γουαναμπή Λιγνάδηδες που προσεταιρίστηκαν την κυβέρνηση, θα αρχίσουν να λακκίζουν.
Βολευτείτε με αυτούς που έχομε, διότι κυκλοφορεί και ακυβερνησία με το καντάρι.
Παράξενη εξέλιξη
Δεν ήξερα ότι υπάρχει πτέρυγα σε φυλακή στην Τρίπολη όπου διαμένουν κατάδικοι δικασμένοι για παιδεραστία ή περίπου. Εκτιμώ ότι ο εγκλεισμός Λιγνάδη σε έναν τέτοιον θάλαμο, καθιστά περιττό το «άμεμπτο» δικαστικό μας σύστημα, παρεκτός και πρόκειται για εκδίκηση αγνώστου παρ΄αγνώστου προς άγνωστον.
