Καμιά φορά, οι καλύτερες στιγμές ενός αγώνα συμβαίνουν μετά τη λήξη του.
Πέρυσι, στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, η Λίβερπουλ έχασε 3-1 από τη Ρεάλ Μαδρίτης, κυρίως λόγω δύο κραυγαλέων σφαλμάτων του τερματοφύλακά της Loris Karius, που ουσιαστικά χάρισε δύο γκολ στους αντιπάλους. Ο αρχηγός της ομάδας Jordan Henderson, στις δηλώσεις μετά τον αγώνα, αρνήθηκε να ρίξει το φταίξιμο για την ήττα στον συμπαίκτη του και τον υπερασπίστηκε, όπως έκανε και ο αμυντικός Virgil Van DiJk: είμαστε ομάδα, όλοι μαζί φτάσαμε ως εδώ, όλοι μαζί χάσαμε.
Αυτή η ήττα κόστισε πολύ στους παίκτες της Λίβερπουλ, που φέτος έδειξαν αποφασισμένοι να επανορθώσουν ― με τη βοήθεια ενός νέου τερματοφύλακα. Και τα κατάφεραν: όχι μόνον έφτασαν στον τελικό, αποκλείοντας μεταξύ άλλων και τη Μπαρτσελόνα, αλλά το περασμένο Σάββατο κέρδισαν το τρόπαιο νικώντας την Τότεναμ με 2-0 μετά από ένα μέτριο παιχνίδι. Ακολούθησαν έξαλλοι πανηγυρισμοί από τους νικητές και αντίστοιχη συστολή από τους ηττημένους, σε σκηνές που είδαμε και από την τηλεόραση.
Ας σταθούμε λίγο στον συγκινημένο αρχηγό, που έκανε δηλώσεις (με έντονη προφορά από τη γενέτειρά του Σάντερλαντ) για τη νίκη και στο τέλος αγκάλιασε και τον ρεπόρτερ. Η συγκίνησή του έμοιαζε να είναι λίγο μεγαλύτερη από των άλλων.
Δυο συμπαίκτες του, ο Andy Robertson από τη Γλασκώβη και ο James Milner από το Λιντς, κάνουν και αυτοί δηλώσεις με έντονη τοπική προφορά, δεν έχουν τίποτε να κρύψουν ή εξωραΐσουν, δεν ντρέπονται γι’ αυτό που είναι, ποτέ δεν ντράπηκαν, πόσο μάλλον τώρα που είναι πρωταθλητές Ευρώπης.
Στην παρέα των δηλώσεων μπαίνει και ο πατέρας του αρχηγού, Brian Henderson, καθώς και ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής Jamie Carragher, είναι καταχαρούμενοι, μοιράζονται την ευφορία, λένε αστεία, σαχλαμαρίζουν.
Γιατί έχει σημασία ο πατέρας του Henderson;
Γιατί από το 2013 πέρασε έναν καρκίνο, με εγχειρήσεις και χημειοθεραπεία, και, όπως μας λέει ο γιος του σε παλαιότερο βίντεο, συχνά έπαιζε για τον πατέρα του. (Όλη την ιστορία, μπορείτε να τη διαβάσετε σε αυτό το θαυμάσιο άρθρο.) Και γιατί τώρα είναι πια θεραπευμένος, και γιος του μόλις κατέκτησε την κορυφή της επαγγελματικής καταξίωσης.
Έτσι λοιπόν, η μεγαλύτερη στιγμή της βραδυάς ήταν όταν ο αρχηγός των νικητών συνάντησε στο γήπεδο τον πατέρα του, που επέζησε για να δει το παιδί του πρωταθλητή, άνοιξε τα χέρια του και τον αγκάλιασε. Υπάρχουν κι άλλα βίντεο της σκηνής αλλά αυτό το ερασιτεχνικό, τραβηγμένο με κινητό τηλέφωνο, δίνει καλύτερα τη συγκίνηση και την επαφή δύο ανθρώπων που υπάρχουν ο ένας για τον άλλον, ο ένας χάρις στον άλλον. Ήταν ό,τι πιο αληθινό κι ανθρώπινο θα δούμε για πολύ καιρό.
Καμιά φορά, οι καλύτερες στιγμές ενός αγώνα συμβαίνουν μετά τη λήξη του.
