Τα  σχηματοποιημένα αστέρια από μπλε νέον φώτα,

οι επίσης σχηματοποιημένοι αγιο-βασίληδες με τα φουσκωμένα μάγουλά τους μπροστά από τα μπουντρούμια της οδού Αιτωλικού αναβοσβήνουν βράδυ πρωί.

Το ετοιμόρροπο κτίριο καταβροχθίζει την όποια διάθεση μπορεί να προσφέρει στον διαβάτη ο φωτισμός. Πέφτουν οι αντανακλάσεις τους σαν λεκέδες πάνω στις τσιτωμένες από τα σκουπίδια σακούλες. Μια οικογένεια ρομά ψάχνει στους κάδους ξεδιαλέγοντας τα απομεινάρια των ημερών μας μέσα στον σκουπιδότοπο.

Τα συνοικιακά μαγαζιά σαν τροτέζες έβαλαν τα λαμέ, τα ψευτοχρυσαφένια τους και κάνουν νοήματα στους καταναλωτές. Οι καταναλωτές με πλήρη ενηλικιωμένα γεννητικά όργανα, με λίμπιντο δεκαοχτάχρονου αλλά με στύση μαραμένη κοιτούν τις βιτρίνες. Το πιο φθηνό, το πιο μικρό, το άσημο, το πλαστικό. Υλικά, ποσοστά, αξίες φθίνουν σε αυτό το πανηγύρι. Το γηροκομείου του λιανεμπόριου, χο χο χο.

Ξεδιαλέγω και εγώ τις κανονικές από τις φτιαχτές ανάγκες. Ποτέ δεν ήταν εύκολο.