Δεν είναι ακόμη εξέγερση, ξεσηκωμός και γενικευμένη διαμαρτυρία. Είναι όμως χαρακτηριστικός ο ήχος του καπακιού της κατσαρόλας, όταν βράζει το νερό επί ώρα και ανασηκώνεται παροδικά το μέταλλο από την ισχύ του βρασμού. Ο εθνικός ποιητής το γράφει καλύτερα: «χάσμα σεισμού που βγάνει ανθούς και τρέμουν στον αέρα».

Η πανδημία δεν είναι μαύρος θάνατος, ενδημούσα πανώλη, ή και ανοιξιάτικο σινάχι. Ωστόσο, είναι θανατικό. Σύμφωνοι, σε μονοψήφιο ποσοστό, όπως και να το δεις. Αλλά έχει ένα απεχθές ιδίωμα: η καραντίνα του σχετίζεται με τον αέρα που ανασαίνουμε. Προκαλείται από έναν ιό που μοιάζει εικαστικά με επιπλέουσα νάρκη των πολέμων αλλά σε απείρως μικρότερη κλίμακα. Και μεταδίδει την ασθένεια, σε ελάχιστα δευτερόλεπτα όπου το θύμα παρουσιάζεται μπόσικο.

Οι γιατροί και οι θεραπευτές το λένε: αποστάσεις, μάσκα, πλύσιμο χεριών και τέτοια. Το ένα πέμπτο από τους «μασκοφόρους», ηλιθίως, αφήνει την μύτη στους αέρηδες. Και όλοι οι «ατακτούντες», εννοώ πάρτι στα σκοτάδια, χορός και γιορτάσια, κυρίως την μάσκα καταγγέλουν και ξορκιζουν. Άσε που μια μεγάλη φέτα από το καρπούζι των εξορκισμών, τα θεωρεί όλα αυτά συνωμοσίες της Μαύρης Χειρός, ενώ προτιμούν να πεθάνουν από κακοτυχία παρά ως συνέπεια της κακοκεφαλιάς των.

Στον κόσμο, απλώνεται ένα δίλημμα φρικτό. Είναι οι μοιρολάτρες, μικρό ποσοστό, που ξέρουν τι κατάρα είναι η χαλάρωση των μέτρων (όταν δηλαδή θα γιατροπορεύονται δέκα χιλιάδες άνθρωποι ανά εκτάριο) και οι καμποτίνοι που ονειρεύονται άνοιγμα μαγαζιών, ελευθερία της έκφρασης και ανθρώπινα δικαιώματα. Λοιπόν, η αγορά, σε κάθε άνοιγμά της, θα τρομοκρατεί τους πολίτες. Η φενάκη των σχολείων που σώνει και καλά πρέπει να ανοίξουν, απλώς θα ανεβάσει την εφηβική και παιδική νοσηρότητα. Δεν καταλαβαίνουμε πως βγαίνοντας από την ισπανική γρίππη, ή από την σύφιλη οι νέες χώρες, ή από τις πανούκλες και τις χολέρες του τρίτου κόσμου, όταν αποκάμουν και περιοριστούν, η επόμενη μέρα, το μόνο καλό που έχει, είναι το πορφυρό χρώμα της ανατολής που θα βάφει με την έντασή του απέραντα κοιμητήρια.

Εδώ παίζουν τον ρόλο τους οι κυβερνώντες. Σε Ρωσίες και άλλες στέπες, κηδεύουν υπηκόους αβέρτα αλλά με την αγορά ανοιχτή. Στον κόσμο παρέχεται λησμονοβότατο μιας φρικτής φενάκης με τα εμβόλια. Κανονικά, τα εμβόλια ωριμάζουν και κυκλοφορούν μετά από πολλά χρόνια. Όχι πια. Ήδη σήμερα, οι περιοδεύοντες γιατροί των καναλιών που δεν συμμετέχουν σε κρατικές επιτροπές, το λένε καθαρά τι χοντρή μαλακία είναι να ανοίξει η αγορά.

Δεν θα μπω στην παγίδα της εκτίμησης του τι κόσμος θα νοσήσει επειδή διαδήλωνε ή γιατί καμία προσωπικότητα από τις εκλεκτές του πρωθυπουργού βγάζει τον σκασμό με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς που ασφυκτιούν. Απλώς το κράτος θα βουλιάξει, το Θεό μπάρμπα να έχετε. Και το Κακό θα υπάρχει και του Χρόνου και ενδεχομένως το μεγάλο κοινό να σιχαθεί τις φάτσες που γεμίζουν τα μόνιτορ με κοινωνικά μηνύματα και την κακοχυμένη παρωδία του «Μένουμε αθφαλείθ». Κι αν γίνουν εκλογές, ο νεοΚορλεόνε ξέρει πως θα τις χάσει ή θα τον βουλιάξουν, αλλά η νέα κυβέρνηση δεν θα έχει καμία πλειοψηφία. Αντί να βάλει χέρι σε ευσυγκίνητους γιατρούς που παίζουν τον αναπτυξιολόγο, προτιμά να παίζει πινακωτή με το μιμητή των σουσουμιών του Ανδρέα, όταν αισχύνεται που δεν είναι βεριτάμπλ αριστερός.

Όσο για τα ύστερα του κόσμου, οι εμπορομελλοθάνατοι, τα μελλοντικώς αγράμματα νιάτα, οι έχοντες ψιλό αξίωμα που εκμεταλλεύονται τρώγοντας την σειρά εμβολιασμού και λοιπά, να κάνετε το σταυρό σας (ή να προσχωρήσετε στην ρητορική τέχνη του άρχοντα της κουτοπονηριάς και αγιαστούρας Τριαντάφυλλου του Σαρβάηβορος) που ο κόσμος παραμένει αμήχανος και αδρανής, και δεν ξήλωσε καδρόνια και παλούκια να τσακίζει σβέρκους.

Ξημερώνει εν βαρβαρότητι, βλέπετε. Διαφημίσεις άνευ λόγου και «κοινωνικά μηνύματα» σύν ρουλετομάνι σκοτίζουν τις συνειδήσεις. Και η κατσαρόλα κροτεί το βραστό νερό της χαρωπά, που χύνεται στα πλευρά της και βρέχει το αναμμένο αέριο της Πετρογκάζ, ώσπου να μπει ο πρώτος μαλάκας με αμέριμνο τσιγάρο και να ανατιναχτεί το τοπικό σύμπαν.

Ηγέτες που ξεπέρασαν επιδημίες, πανδημίες και θανατικά, γεννιούνται πάντα λιγότεροι των αναγκών του κόσμου. Σε κάθε περίπτωση, συχνά οι άρχοντες και ο λαός βρίσκονταν λογω των επιδημιών σε ζωντανή κόλαση, ενώ οι ασθενείς δεν είχαν παρά να επιλέξουν την δική τους, προσωπική Σαμσάρα.