1

Η βία δεν είναι η μαμμή της Ιστορίας. Είναι η μάνα της.

2

Ανάμεσα στην κηδεία του Αλέξανδρου και στον θάνατο του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, η αμηχανία των Ελλήνων είναι πρόδηλη. Διότι δεν κληρονομήθηκε Ιστορία. Μήτε ένα δράμι της. Την υπόθεση την ανέλαβαν μια γοργόνα και ένας μαρμαρωμένος βασιλιάς.

3

Τα κράτη των Διαδόχων ήταν, πιστεύουμε, ανελέητοι αδελφοφάδες. Σταυρωτήδες Ρωμαίοι και ρυπαροί βάρβαροι ανέλαβαν την διαχείριση ενός διαχρονικού αίσχους. Απόλεμοι τεμπελχανάδες καλόγεροι που τσακώνονταν για το φύλο των αγγέλων, έσβηναν ολοταχώς πλάστρες φωτίτσες του θεοσκότεινου μεσαίωνα.

4

Δέκα λαοί όρισαν τη μοίρα της Κοιτίδας του Πολιτισμού και έπλασαν την κάθοδο των Σλάβων. Δραγουβίτες, Σαγουδάτοι, Ρυγχίνοι, Στρυμονίτες, Βερζήτες, Βελεγηζίτες, Σμολεάνοι, Στρυμονίτες, Εζερίτες, Μηλιγγοί που όλοι αντάμα δεν συμπλήρωναν εκατό χωριών χωριάτες, χωρίς να νέμονται μήτε ένα καστέλλι, και δεν κατάφεραν να πατήσουν μια Θεσσαλονίκη, όρισαν το μέλλον των μικρών πατρίδων μας. Άντε να προσθέσω και τους Σερμησιάνους, για να συμπληρωθεί η ενδεκάδα.

5

Επίσης, δεν περάσαμε Αναγέννηση και Διαφωτισμό, οπότε η Ελληνίς πλάβα έκατσε για τα καλά. Φταίνε οι Οθωμανοί διότι.

6

Ποτέ των ποτών, κανένας λαός δεν έφαγε τόση καταισχύνη και δεν απολησμόνησε την ίδια τη ζωή του,επί τόσο πολλές γενιές. Η μισή μας ζωή. Οι μισές μας γενιές.

7

Η Αφήγηση των Μεσαιώνων μας λείπει δραματικά.