Ενώ ο γονότυπος, ήτοι η κληρονομικότητα της χώρας μας είναι ονομαστός και περιώνυμος από παλιά, ο φαινότυπός της φαίνεται πως έχει κυριαρχήσει στην ίδια χώρα στην νέα της πολιτική φόρμα δηλαδή ως ένα υβρίδιο μεταξύ πραξικοπημάτων και φαντασμάρας.

Χιλιάδες πρόστιμα και παίνεμα της αστυνομίας, στην πράξη ελάχιστοι τα πλήρωσαν κι όσοι θα πιεστούν, θα μαλακώσει του καθενός η υπόθεση στα δικαστήρια. Μη ξεχνάτε την επίκληση ενός μουρμούρη στη μάνα του: έλα πριν με δικάσουνε, κλάψε να μ΄απαλλάξουνε.

Το σοφότερο των θεμάτων ν’ αναλύει υπουργός σε πρωινάδικο, οι πρωινάδες σέβονται τον τηλεσκηνοθέτη τους. Θα ακούσουμε διαφήμιση, να μας φύγει ο τάκος.

Στα τοπικά ζητήματα δεν υπάρχει καμία καταλλαγή: οι κομματικοί θα τα ξεράσουν όλα, οι «προφητικοί και οραματικοί» θα ξεσπάσουν άνευ λόγου και η μόνη εντύπωση που θα διατηρηθεί θα είναι από κάποιον οργανωμένο «πρόεδρο» συλλόγου που θα κελαηδάει το μόνο που υπάρχει στο μυαλό του: κάνε προσλήψεις, καιγόμαστε.

Η Πολιτική είναι υπόδουλη στους συνδρομητές της. Κι αυτοί είναι οι έμποροι, τα μαγαζά, οι επιχειρήσεις, και γενικώς, η Αγορά. Και η Αγορά θέλει να σταματήσει η σωρεία των απαγορεύσεων (μεταξύ μας γίνεται της μάμαλης ιεροκρυφίως) και να ανοίξει το σύστημα και ας χαθουν όλιγες χιλιάδες ανεπρόκοπων.

Κι αυτό με τα σχολεία, βγάζει μάτι: δεκαπέντε μέρες μετά που θα τα ξαμολύσουν τα παιδούδια, θα ξαναλείψουν οι ΜΕΘ.

Άντεξα σχεδόν έναν χρόνο υπό το ζυγό μιας επιβαρυμένης υγείας. Αν καταρρεύσει το σύστημα κατά Γενάρη, δύσκολα θα ξεζευτώ. Καλή μέρα να έχετε και του μπογιατζή τον κόπανο στο πλευρό σας. Μερικοί υποστηρίζουν, και τους δίνω δίκιο πως κρατώντας τη λαβή ενός αρότρου, μιαν εχέτλη, θα ήταν δυνατόν να εξαφάνιζαν τον πείσμονα ιό, ανκαι θεωρώ πως απαιτείται θυσία μεγαλύτερη από των 192 πεσόντων στον Μαραθώνα.