«Ερωτεύτηκα μία Δήμητρα από το Μπραχάμι», διάβασα στο περβάζι του παραθύρου του ισόγειου σπιτιού σε ένα πεζόδρομο ίσαμε πενήντα βήματα από το Θεμιστόκλειο γήπεδο.
Πο, πο!
Από τον ανατολικό Πειραιά να αγαπήσεις κάποια από το Μπραχάμι είναι πολύ δύσκολο. Τρομακτική απόσταση να την κόψεις με το πόδι. Δεν σας λέω να πάρετε δε τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Όσο για το αυτοκίνητο, κλάφτα. Πολλή κίνηση.
Πέρα των καταφανών δυσκολιών, των χειροπιαστών όπως τις περιέγραψα παραπάνω, το να ερωτευτείς μία Δήμητρα από το Μπραχάμι γίνεται αρκετά περίπλοκο έτσι όπως το έθεσε ο ποιητής που θέλησε να το μοιραστεί μαζί μας στον τοίχο, γνωρίζοντας πως η γνωστοποίηση από μόνη της φέρει κάποια ευθύνη.
Κατ’ αρχάς, γνώριζε ότι είναι μία Δήμητρα επισημαίνοντας την τυχαιότητα του γεγονότος. Γιατί ο έρωτας είναι ένα εντελώς τυχαίο συμβάν. Και η Δήμητρα τυχαία ήταν, αλλά την ερωτεύτηκε υπερτονίζοντας πως δεν χρειάζεται ούτε ιδιαίτερη προσπάθεια να ερωτευτείς, αλλά ούτε και το θύμα του έρωτός σου να είναι κάποιος σπουδαίος άνθρωπος με περγαμηνές. Μια Δήμητρα με όλα τα πάθη και τα «έλη» της είναι ικανή να σε φέρει στου έρωτα την πληρότητα.
Ο παρελθοντικός χρόνος μας μεταφέρει στο σήμερα. Από του έρωτα την πληρότητα, στην κενότητα της καθημερινότητας.
Και εκεί αρχίζω να φοβάμαι πως η μία Δήμητρα ήταν εξ αρχής μία ή μετέπειτα έγινε μία; Πολλά μπορεί να συντρίψει ο χρόνος. Ακόμη και να ξεχάσεις πόσο δυνατά ερωτεύτηκε τη Δήμητρα. Βέβαια και ο ίδιος ο γράφων ή γράφουσα δεν έχει πάθει αμνησία, αφού το θυμάται ακόμη και μάλιστα αισθάνθηκε τη διάθεση να το σημειώσει κάπου που θα μείνει περισσότερο από ότι σε ένα χαρτί, σε ένα άσπρο φύλλο.
Τέλος, ήθελε να το μάθω εγώ που κάνω τη βόλτα μου στον ήσυχο δρόμο με κάποιες καινούριες πολυκατοικίες αλλά κυρίως σπίτια του είκοσι, του σαράντα και του εξήντα με κάποιους απαραίτητους καλλωπισμούς, αλλά όχι η Δήμητρα. Γιατί άμα περάσει ο έρωτας και σου έρθει που και που η θύμησή του θες να τον παρουσιάσεις κάπου για χάρη της νοσταλγίας του συναισθήματος, αλλά δεν θες να το μάθει ο ενδιαφερόμενος. Πού να μπλέξεις ξανά;!
Ίσως η κενότητα της καθημερινότητας, να γέμισε λίγο από την ανάμνηση του έρωτος για τη Δήμητρα από το Μπραχάμι, αλλά καλύτερα ούτε η Δήμητρα να το μάθει πόσο μάλλον το κοντέρ του αυτοκινήτου…