Ανέκαθεν μάζευα στοιχεία και ανέλυα τις ενδοδεξιές σχέσεις, τις συγγένειες και τις αντιφάσεις τους. Το unisex στην καθημερινή ζωή, οι γυναίκες με τα γένια και οι άνδρες με διχτυωτά μπλουζάκια (που ξεκίνησαν από κατι φανέλες των βάζελων στην σεβεντίλα) μόνον συγκυριακά θεωρούνται σημάδια μιας αποφόρτισης των παραδοσιακών ρόλων αρσενικού – θηλυκού. Στα τελευταία δέκα χρόνια τουλάχιστον, είναι ενδιαφέρον πως τα καλιαρντά τα τζινάβουν ποικίλες ομάδες από «άντρακλες» που εμμένουν σε ρόλους καρατερίστα των επιθεωρήσεων. Ο νοσταλγός του αρχαίου ήθους, η χρήση της λέξης «θεά» και «κουκλίτσα μου», η παρακμή του μοντέλου του καθαρόαιμου αρσενικού που έχει περιοριστεί στην ένστολη ενδυματολογία, το «τι τραβάμε κι εμείς οι χορεύτριες» και οι αγριοφωνάρες των buddy movies που ξεκίνησαν ως μετα-slapstic ευρήματα στην ναϊντίλα, είναι κατανοητά παραδείγματα εισαγωγής νεολογισμών στην θλιμμένη μικροαστική ζωή.
Η παραπάνω παράγραφος, παρά τον λετρισμό της, ερμηνεύει μια φαινομενικά παράδοξη ετυμηγορία: δεν είναι μήτε λογικό, μήτε πιθανό, η υπόθεση Novartis να προέρχεται από αριστερό μαγείρεμα. Απεναντίας, είναι πλήθος οι πιθανότητες να ενεργοποίησαν δυνάμεις που συνεργάστηκαν με τον Σύριζα με εγκαρδιότητα. Και δεν εννοώ όλους τους Καμενεφικούς, αλλά κάποιο τμήμα τους. Γνωρίζω καλά αυτήν την τεχνική, αφου μεγάλωσα συνυπάρχοντας με αμφότερες τις νοοτροπίες, ώσπου να καταλήξω στην δική μου. Και προσθέτω την σπάθα του vae victis σε λάτρεις της μπερδεψομπουτιάς, σε περιβάλλον μπιραρίας του Μονάχου, που σε νεοελληνικά αντίστοιχα μπορεί κάλλιστα να θυμίζει κατανάλωση μίνι ουίσκι σε συνοικιακό μαγαζί με φθαρμένες τσόχες χαρτοπαιξίας. Οι αριστεροί δεν συνωμοτούν έτσι. Πιστέψτε το. Αλλά οι δεξιοί που τους επετράπη να συγκυβερνήσουν, έτσι πράττουν. Τάλε κουάλε.