…ή περί τοπολογίας

Περισσότερο κι από το γράψιμο, αγαπώ το διάβασμα. Μπορεί να γράφω με ευκολία και ταχύτητα, αλλά με απασχολεί εντατικά, κάθε ώρα της μέρας και της νύχτας. Μπορεί και να χάσω δύο ώρες για να σταθμίσω μια πρόταση.

Απεναντίας διαβάζω πάρα πολύ γρήγορα. Μα πάρα πολύ. Όταν τελείωνα ένα αστυνομικό βιπεράκι 200 σελίδων σε μία ώρα, νόμιζα πως ήταν τέρμα γκάζι, αλλά από τότε που δεν βλέπω, παρά φωτογραφίζω την κάθε σελίδα, ενώ φυλλομετρώ το βιβλίο, επαναφέρω άνετα τη σελίδα δια της συνδυαστικής μνήμης.

Αυτό εικάζω πως οφείλεται στο σινεμά και στην κινούμενη εικόνα με την οποία μπουκώθηκα από παιδί, σε τέτοιο βαθμό, ώστε αρκεί ένα ή δύο πλάνα στην οθόνη για να εντοπίσω κινηματογραφική σχολή, ηθοποιούς, τεχνοτροπίες, σκηνοθέτες και την πλοκή.

Αντί λοιπόν να χάνω τον καιρό μου, ασχολούμενος με το ποιος και πότε έγραψε μια πρόταση εμπνευστική, απλώς ξαναδιαβάζω το βιβλίο, όχι υποχρεωτικά λογοτεχνικό ή που μ΄αρέσει. Υπάρχουν βιβλία που έχω διαβάσει δεκάδες φορές και πάντα με ενδιαφέρον.

Έτσι, βιβλία διαβάζω τόσο τρώγοντας, όσο και κοιμώμενος ή λουόμενος.

Η θεματολογία της γραφής μου, γεννιέται αυτομάτως, μόλις έρθω σε επαφή με νερό. Κι από καιρό συντάσσω ένα κατάλογο αναγνώσεων που θα «βλέπω» μέσα στο μνήμα ή από την τεφροδόχο. Δια παν ενδεχόμενον.