Σε δύο περιπτώσεις αισθάνθηκα την ανάγκη να ξεκινήσω κεφάλαιο με την περιγραφή ενός ύπνου.

Το 1987 σε ήχο ραδιοφώνου και το 1994 σε βιβλίο, βάζω τον Αλέξανδρο Ζάννα να κοιμάται, μετέφηβος, σε θρανίο Γυμνασίου, με μια κλωστίτσα σάλιου να κρέμεται από τα χείλη του, υπό την στοργική καλυψη του καθηγητή του. Διότι, ως ο ίδιος αναφέρει στο απομνημόνευμά του, τα είχε φτιάξει με μια Βουλγαρίτσα και την κοιμόταν, διότι έπαιρνε χρήσιμες πληροφορίες για το μελέτι της και τις διοχέτευε αρμοδίως.

Αργότερα, το 1999, βάζω την Δυναμό να κοιμάται μαζί μου σε ένα ψαροκάλυβο στην Ορμύλια και κάνω διάφορες κατώτερες εαυτού παραγωγικές σκέψεις, ώσπου ξυπνά και βουτάει γυμνή στη θάλασσα.

Πάντα έχω τον νου μου, μήπως και προκύψει κατι ποιητικό ή ευρηματικό, ως συνέπεια ύπνου τινός. Προσφάτως, την έπαθα με την Γαλολιβανέζα Laëtitia Eïdo που υποδύεται μια μουσουλμάνα γιατρό στην ισραηλινή σειρά Fauda αλλά μετά δεκαπέντε επεισόδια δε λέει να αποκοιμηθεί και να ξυπνήσει πειστικά.

Πολλές σκέψεις δεν με παίρνει να κάνω, διότι είμαι θαυμαστής της μύτης της, η οποία είναι γραμμικώς τεράστια, θελκτική και της εξασφαλίζει όλους τους δυνατούς ρόλους όπου η μύτη παίζει ρόλο (ήδη έπαιξε μία Κλεοπάτρα ως Lily Eido το 2011) καθώς είναι και από φυσικού της ψηλή, μακρόστενη, μαστιχωτή και άτσαλη ακόμη, λόγω νεότητας.