«Κριστιανούτσι, αγιουτάτε» έκλαιγε ο Αμπακούκο στον «Μπρανκαλεόνε» όταν τον βάφτιζαν για να κερδίσει την περιπνευμονία του. «Αλλοί και τρισαλλοί μας, κανένα καλό δεν θα ιδεί η Ρωμαΐς, τώρα που πήραμε την Πόλη» θρηνούσε ο άρχων Σεναχηρείμ από τη Νίκαια, μαθαίνοντας πως ο Στρατηγόπουλος με κουμάνικο ασκέρι κατέλαβε την Κωνσταντινούπολη το 1261.

Περιμένω, αφού διάβασα πως η διαφορά μεταξύ πρώτου και δεύτερου στο Κοινοβούλιο του μέλλοντος ανέβηκε στο 17% και ΔΕΝ το σημείωσε αυτό η «Αυγή» και η άλλη κολλητή συνάδελφος, να ετοιμάζουν πλερέζες οι κένταυροι και οι μπερδεμένοι της κυβέρνησης, ο δε Μητσοτάκης να απευθύνει διάγγελμα στον λαό, όχι από τις κιτσαρικές απλωταριές του Βελλιδείου (που είναι ταμάμ για να απλώνουν σταφίδα και μήλα στα πατώματα) αλλά από τον πάτο του υπογείου βυζαντινού υδραγωγείου της Βλατάδων, μπαίνοντας αριστερά. Διότι περιμένω να κατανοήσει πόσο θα υποφέρει στο μέλλον από το πλήθος των  ευπίστων που κατάφερε να συγκεντρώσει φιλοκυβερνητικό φύλλο.

Απ΄όπου και να το δεις, συνωμοσίας όζει. Ο Μητσοτάκης από τις Ευρωεκλογές, τις αυτοδιοικητικές και τις κοινοβουλευτικές εκλογές, έπρεπε ως πρώτη πράξη της κυρίας Σακελλαροπούλου, να τιμήσει με Μεγαλόσταυρο τον Αλέξη Τσίπρα, που μόχθησε όντως πάρα πολύ να προσφέρει σε περσινά ξυνά σταφύλια ένα άνετο μέλλον, ήτοι στον πολίτη Μητσοτάκη και το σόι του.

Ποτέ η Αριστερά δεν είχε τέτοιους σωματοφύλακες υπέρ των Αρχών της, κι εννοώ τους δεξιοδεξιούς Καμμένους, μαζί με λιοντάρια του Ντόνετσκ, αρνητές του Τσέρνομπιλ και παρακοιμώμενους της μαύρης αγοράς που τους κατείχε ταγματασφαλίτικη νοοτροπία. Ακόμη κι αν αυτά τα βρίσκετε υπερβολικά, Σύριζα και Καλογρίτσας είναι μη συμβατές αξίες ή απαξίες και τα περισσότερα από αυτά τα ουδετερόφιλα συμπτώματα είναι προϊόν του Παππά.

Μόνος του έπρεπε ν’ αραιώνει, για έναν απλό λόγο: ο Τσίπρας τον θεώρησε φίλο, αλλά οι Νεοδημοκράτες σκέφτηκαν «αφού θέλει τον ταξιδιώτη της Βενεζουέλας, δεν θα τον πειράξει αν στείλουμε, κατά τα πιστεύω μας, κόσμο στον Γράμμο και παράξενους ακροδεξιούς δημάρχους που κανονικά θα αποφεύγαμε».

Προσοχή: δεν αμφισβητώ το ποσοστό Μητσοτακικής δεξιάς στο 17% έναντι ανθρώπων που σκέφτονται αντί Χαρίτση να χρησιμοποιήσουν τον «αμπανταούμπαντα» ως εκπρόσωπο τύπου, αν και θα ισχύσουν ηπιότερες επιλογές.

Απλώς υποστηρίζω πως δέχομαι βαρύτατα σε βάρος μου στοιχήματα, διότι πιστεύω πως εάν ο ελληνικός λαός, καταλαβαίνοντας πού το πάει αυτή η κυβέρνηση στα οικονομικά, επιζητήσει άλλη λύση, θα στραφεί με οργή εναντίον των αυτοσχεδίων υπουργών που έχουν ιδιαίτερη συμπεριφορά παραπλανημένων όντων, και χωρίς να πλησιάσει άλλες ιδεολογίες, θα σπεύσει να προσκυνήσει όποιον Σαμαροειδή του φανεί βολικός.

Είναι πάρα πολλές οι βαριάντες «κληρονομιάς» του κυβερνητικού τίτλου. Καθώς ο κύριος Κυριάκος, δυστυχώς γι’ αυτόν, ευτυχώς για τη φαμίλια, δεν το παίζει αφοπλιστικά προσωπολάτρης (είναι το μόνο άτομο που οποιαδήποτε συσχέτιση με τύπους Λουκασένκο είναι ύβρις) επομένως ανέτως, αν συμβεί καμία στρέβλωση κι όχι καμιά απλή στραβή, υπάρχει και η Ντόρα, πιο κεντρωμένη, με άλλη πελατεία, ικανή να «δεθεί» και με κεντρώους της πιάτσας.

Αυτό το θεωρώ φυσικό, καθώς δεν υπάρχει στον Σύριζα, ως ανταγωνιστή κεντρώων ψήφων, καμία πρόθεση να δεχτούν κάποιον ήπιο άνθρωπο στις τάξεις τους. Σκεφτείτε πως ο Ραγκούσης ως Δήμαρχος και Γιωργοπαπανδρεικός δεν άφηνε ίχνη και τώρα, ως νεοπαγής Συριζαίος, αναμετριέται με τον Μπαμπέφ και τον Ζντάνωφ, με ολίγον Λογιόλα για την αυστηρότητα των ηθών.

Ενώ αν πέσει ο Κυριάκος, θα οφείλεται σε τρέχοντα, απραγματοποίητα όνειρα, βάσει της νοοτροπίας του ατόμου που ζήτησε να οστρακίσει τον Αριστείδη, από το χέρι του ίδιου του Αριστείδη.

Κοντολογής, η φαμίλια Μητσοτάκη έβγαλε επιτέλους έναν αριστοκρατικό τύπο, έναν ευγενή που θα τσιμπάει συνεχώς 17ρια και 27ρια, αλλά όταν χάσει την ψήφο του στο μέλλον, θα ανακαλύψει ότι καταψήφισε τον εαυτό του.

Και να θυμάστε πως θα τηνε πατήσει όχι από τα ημιπολυτελή και τα μεθυστικά του ήθους αλλά επειδή ανέχτηκε έν κύμα «διακοπών» στον δημόσιο τομέα και στέρηση αντιδραστηρίων για έλεγχο κορονοϊών. Την Αντίπαρο όλοι τηνε λησμόνησαν επειδή πρώτα φιγουρατζής ο Έλλην, και έπονται τα χαρίσματα.