Τεκνία, σήμερα θα μιλήσουμε για τα τελώνια. Αυτά τα βλέπουν συχνά οι ναυτικοί και είναι ψυχοπομποί. Αλλά γενικά, είναι αόρατα.

Όταν περπατάμε στο δάσος και κουνηθεί θάμνος, δεν είναι αγρίμι, μήτε χελώνα. Είναι ψυχή σκοτωμένου που περιμένει με υπομονή να του φέρει ένα τελώνιο φωτιά, λάμπα ή φακό, για να βλέπει κατεβαίνοντας την κόλαση.

Αλλά αυτά ήταν στα χρόνια τα παλιά. Όταν ξεκίνησε το ραδιόφωνο, οι γιαγιάδες οι μπάμπουσκες άκουγαν νότες και φωνές, έκαναν το σημείο του σταυρού και έβγαιναν στην οξώπορτα, να δούνε ποιος λαλεί και ποιος μιλάει. Τελώνιο ήταν αυτό.

Κι όταν βγήκε η τηλεόραση, και ποιος δεν θυμάται γιαγιάδες που άκουγαν ειδήσεις και πήγαιναν με τρόπο πίσω από το κουτί να δούνε το υπόλοιπο της Νάκυς Αγάθου, της Κέλυς Σακάκου και του Δημήτρη Λαζογιώργου-Ελληνικού. Κι αυτά τα μισά κορμιά ως το ντεκολτέ τα χειρίζονταν τελώνια.

Μετά, ο κόσμος έστρωσε, πονήρεψε και περιγελούσε τα τελώνια. Αλλά ο αόρατος κόσμος το πήρε είδηση πως τα τελώνια υπέφεραν και άρχισε να επιτρέπει να παίζουν σε βιντεοταινίες της εποχής πατσόκας, όπως τη ρόδα τσάντα και κοπάνα και όλες του Στάθη Ψάλτη και αυτό άρεζε στον κόσμο και ούλοι φορούσανε παχιές μαλλούρες ωσάν προβιές αλλά δεν τους έλεγαν τελώνια, αλλά χαμαδράκια.

Κι έπειτα, καταράστηκαν οι θεοί τα σύρματα και τα ασύρματα και βγήκε η εφεύρεση το φόρουμ και η εφεύρεση το μπλογκ και κυρίως ο μέγας Τελώνιος ο Φουμπούκος, έχει χρόνους μια ντουζίνα και άρχισαν τα πάθια, οι ζήλιες και οι έχθρητες διότι βρέθηκε τρόπος και συνάλλαζαν ραβασάκια και κουτσομπόλευαν ο ένας τον άλλον και η άλλη την παράλλη και έλεγον τα πάθια αυτών, ιδίως έρωτες και των τελωνίων το ανάγνωσμα.

Το χαρακτηριστικό των νέων χρόνων, ήταν η Ένωση των Τελωνίων που δούλευαν πλέον συνεργατικά και τέρμα οι λαογραφίες. Ήταν τα δύο αδέλφια στο στυλ του Απόλλωνα και της Άρτεμης, ήτοι ο Λάηκας και η Λάηκα, ήτοι που ήβαζες like και κάτωθεν ποίας αναρτήσεως. Και ήταν το αψύ τελώνιον ο Μεσενζέρος ο κρύφιος, όπου συνεσκέπτοντο διάφοροι και διάφορες και έλεγον τα κρύφια αυτών, το «μήπως κσέρεις αυτήνα την έμορφη» και «πώς προέκυψε καλέ ο παιδάντς αυτός με τσι κοιλιακοί;»

Αλλά άρχων και επικεφαλής της Ομοσπονδίας των Τελωνίων ήτο ο αψύς παραγωγός της ζούλιας, ο ελέγχων τον άνδρα που ήβαζε λάηκ σε άγνωστο κυρία και την κυρία που λαήκιζε επί αγνώστου ανδρός.

Και επηκολούθει εμφύλιος, όπου ο ένοχος έκαμνε τον άσχετον και ο ζουλεύων του ανέβαινε η χοληστερόλη ως ασανσέρι και του τρύπαγε τον αμφιβληστροειδή στο πιτς φιτίλι.

Γι αυτό, τεκνία, και επειδή το αδιέξοδον ήτο μέγα και βαρύ, εμπλέχθη το τελώνιον ο Βιτριόλης ο καργιόλης και εζήτησεν φορτικώς την ΑΟΖ του.