Να εξηγήσω γιατί δεν συμφωνώ καθόλου με την γενική εντύπωση πως ο Σύριζα ξόφλησε και θα υποστεί τα οψώνια των αμαρτιών του.
Η προσδοκία πως θα έρθει μια πίσημος Ημέρα και θα επιστρέψει στα μονοψήφια, είναι μια μαλακία και μισή. Βεβαίως και έχει χάσει αρκετά σημεία στήριξης, έως και πυλώνες του έχουν κατακρημνισθεί. Αλλά Μάιο και Ιούνιο του 2012 συγκέντρωσε το 16 και το 26% της εκλογικής ψήφου. Στην χειρότερη περίπτωση, αυτά θα είναι, μέσες άκρες, τα ποσοστά επανεκκίνησής του. Και όσοι έφυγαν από το μαντρί του, τους ήφαγε η Λάμια. Σ΄αυτά, δεν δέχομαι συζήτηση. Δεν εθελοτυφλώ.
Στο μεταξύ, επινόησε μερικές μπάρες, και δεν εννοώ δημητριακών. Εννοώ τους προσήλυτους αυτών που γεννήθηκαν στον νέο αιώνα. Επίτηδες επέλεξε μια ηλικιακή ομερτά στην οποία και αφοσιώθηκε. Με την ψήφο στα 17. Με τις δηθενιές Γαβρόγλου που παρουσιάζει την Παιδεία ως μία υποχρεωτική βάσανο, από την οποία απαλλάσει μαθητές και σπουδαστές. Φαντάζομαι να ρίξατε μια ματιά στην νεολαία που υποστηρίζει το κέντρο και την δεξιά. Γκώσαμε απο φαινότυπα μεσηλίκων κεντρώων και δεξιών. Παπαγαλάκια της άλλης όχθης είναι.
Απεναντίας, στα «νιάτα» του, ο Σύριζα παρέχει όχι μόνον τα μέσα, αλλά και παροχές που προσαρμόζονται στη ρημαγμένη γενιά των ντιλιβεράδων και των γκαρσονιών. Στα δικά του νιάτα, παρέχει τα εξής:
–Αλληλέγγυα οικονομία, ορντέβρ και με βραχιολάκι. Μιλάμε για χιλιάδες σταρτάπηδες και θνησιγενείς επιχειρηματίες της πλάκας.
-Παροχή διδακτικού υλικού στους τηλεοπτικούς σταθμούς που διαθέτει, κατάλληλου για αφομοίωση των ψευδαισθήσεων των τριανταβάλε, ως διδασκάλων του νέου γένους.
-Στήριξη, επικοινωνιακή κυρίως μεσηλίκων έως υπερηλίκων δημιουργών που πρωτακούστηκαν μετά τη μεταπολίτευση και αισθάνονται πως κάποιος τους καταλαβαίνει. Πάνω από εκατό ονόματα καλλιτεχνών και λογοτεχνών που έχουν την άνεση να ψωμίζονται από την ψύχα ενός άρτου ευνοίας.
-Διορισμούς, πάντοτε με προσωρινές συμβάσεις, για τους μη προνομιούχους που δεν φλέγονται στο καμίνι της Δημιουργίας.
-Κλασική, ανόθευτη, θρασύτατη προπαγάνδα του στυλ «κοίτα ποιος μιλάει!»
–Αριστοτεχνική εκμετάλλευση των «απέναντι». Υποστηρίζουν πανελληνίως αγνώστους νέους, με μόνο κριτήριο την συγγενική ή ιδεολογική σχέση με κάποιον ξεχασμένο του Πνεύματος ή της Πολιτικής «των Αγώνων», όταν οι άλλοι αφήνουν να διαρρεύσει η πιθανή επιλογή του Ρουβά, του Αυτιά και άλλων, επιδραστικών υποτίθεται.
–Ψυχολογική φραγή μεταξύ προόδου και συντήρησης.
-Δημιουργία no man’s land πέριξ του ΚΚΕ , με αποτέλεσμα την απροθυμία του να συμπήξει ευρύτερο μέτωπο.
-Αμέτρητες μιλίτσιες πιτσιρικάδων που «ενοχλούν νοικοκυραίους» συνειδητά, εξηγώντας στα στρατά αυτά, πως τους περιμένει περίδεση, καταστολή και ενέσιμα στο μάτι, αν αλλάξει κυβέρνηση.
-Αποτελεσματικά ανοίγματα, υπό αντιφασιστική λογοδιάρροια, σε κάθε περσοναλιστική, ακροδεξιά κίνηση εφ’ όσον στέκει κριτικά στην δεξιά και στον ανήξερο Κυριάκο της.
-Ανάθεση στους κειμενογράφους του πρωθυπουργού, συνειδητών γραμματικών και συντακτικών λαθών που οδηγούν σε κύμα συμπάθειας ομοιοπαθών απολίτικων χαβαλετζήδων. Όταν στον «τροχό της τύχης» περνάνε τέτοιες άγνοιες και τέτοιες παλούκες, για ποιο λόγο να μη συνταχθούν με ένα νέο παιδί που όλοι το κατατρέχουν;
-Συστηματική προβολή διαδηλώσεων με το σχετικό χάπενινγκ, που επιβεβαιώνουν στην κοινή γνώμη την πεποίθηση πως δεν πρόκειται περί αγώνα, αλλά για την πάρτη μερικών μειοψηφιών.
-Εγκλήματα κατά των προσφύγων και των μεταναστών, στη διαβίωση και στην ζωάρκειά τους, επιλεκτικά, ώστε να κλείσουν το μάτι προς την πύλη του παραδείσου τους που είναι η παλιά μάκινα του ΠΑΣΟΚ για ψηφοφόρους εύπιστους και ανασφαλείς.
–Ορμητική ανακίνηση μειονοτικών, εθνωτικών και λοιπών κορακίστικων ζητημάτων που φέρνουν αμηχανία στους αντιπάλους που έχουν μαύρα μεσάνυχτα σ΄αυτά.
Θα μου πείτε πως έναν αποθαρρό θα τονε λάβουν με τέτοιους υποψήφιους αυτοδιοικητικούς, αλλά και προκλητικά ακατάλληλους υποψήφιους ευρωβουλευτές. Αλλά κι αυτό παίζεται. Ειδικά στον «Κλεισθένη» οι δικοί τους «άγνωστοι» αν λάβουν δεύτερη θέση, μπορεί και να υπερκεράσουν τους πρώτους στην Δεύτερη Κυριακή, λόγω των διχτυών που έρριχναν τόσο καιρό στους κεντρώους και απολίτικους υποψηφίους.
Και δε μιλάω για τους παντοδύναμους χέστηδες που πάνε και ψηφάνε πάντα αυτό που αρέσει στις πρεσβείες και στα αρτιζανάτα των Βρυξελλών, διότι έχει καεί κατά καιρούς η γούνα τους από οργανικούς αποστάτες του συστήματος.
Kι όσοι δεν συμφωνείτε και νομίζετε πως διογκώνω απλώς μια στρατηγική, ακόμη και με νίκη του Κυριάκου, πάλι εμείς θα γκρινάζουμε και θα τον ελέγχουμε, πάλι στο «όχι» θα είμαστε. Τό χει το ίρτζι μας.
Και μη ξεχνάτε πως ο Σύριζα από καιρό δεν πορεύεται μονάχος, αλλά διαθέτει την εκκωφαντική σιωπή πλήθους δεξιών και κεντρώων ηγεμονίσκων που λαχταρούν να «συμβάλουν στην ομαλοποίηση της πολιτικής ζωής» με πρόφαση το ορεκτικό φαλαφέλ της Αντίφας.
