Μαζεύω αναλογίες (όπως παιδί μάζευα καπάκια μπίρας και αναψυκτικών στο βραδινό χαλίκι των εξοχικών κέντρων) για την «μάχη των λέξεων» μεταξύ κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης. Και βρήκα πολλές. Στην αεροπορική μάχη της Αγγλίας. Δηλαδή μεταξύ Δουγκέρκης και Σεπτεμβρίου.
Ο Σύριζα κράτησε, σοφώς ποιών, τα πολύτιμα Σπιτφάιρ μακριά από τη μάχη της Γαλλίας κι έτσι συγκράτησε μια αξιόμαχη δύναμη άμυνας της Νήσου. Επίσης κατάφερε να αποκρύψει από τον εισβολέα πως είχε επινοήσει το ραντάρ, δηλαδή την ικανότητα να εντοπίζει τα αντίπαλα γιουρούσια, καθώς οι επιδρομείς της Εξουσίας το εστερούντο.
Όμως ο Γκαίριγκ και ο Κέσερλινγκ άλλαζαν κάθε τόσο πεδίο στόχων. Και συχνά, με τα Μέσερμιτ 109 μοίραζαν όλεθρο στα dogfights. Αλλά τα Me-109 δεν μπορούσαν να μείνουν στον αερα παραπάνω απο δέκα λεπτά στην Αλβιόνα -οι κατηγορίες εναντίον των «προηγουμένων» ήταν μετρημένες και προσωρινές.
Τα Μέσερμιτ 110, που τα έλεγαν και «σαρδέλες», μικτής χρήσης, τα ψιλοκατάφερναν με τα Χάρικέιν, αλλά δεν ήταν αρκετά. Οι αερομαχίες έγιναν μέρος της καθημερινής ρουτίνας και τα πληρώματα αμφοτέρων πάθαιναν παράκρουση από την εξάντληση. Ο Σύριζα βομβάρδισε άπαξ και το Βερολίνο, δηλαδή κριτίκαρε έντονα τις κυβερνητικές επιλογές στελεχών, αλλά τα Μπλενχάιμ που ανέλαβαν το έργο ήταν παρωχημένοι κουβάδες.
Μετά, ο Τσόρτσιλ ζήτησε και πήρε βοήθεια από τον Ρούζβελτ, αποκτώντας έναντι χρυσαφικών την συμμαχία, ενώ οι Κυβερνητικοί ασχολήθηκαν με Βαλκανικές εκστρατείες και άργησαν να επιτεθούν στη Σοβιετία του Βαθέος κράτους, που ήρθε κι έδεσε με τους βαρείς χειμώνες και την αδυναμία να μπουκάρουν στη Μόσχα, πρωτεύουσα των Ουραλίων αγκυλώσεων.
Μετά, πλακώθηκαν με τους Ιάπωνες και το Ελ Αλαμέιν και χάθηκε από το ραντάρ η μάχη εκείνη. Έγινε και η απόπειρα κατά Μητσοτάκη από δυσαρεστημένος στρατηγούς, ο πόλεμος έληξε, αλλά η Δεξιά, πάλι με χρόνους και καιρούς, κυριάρχησε και πάλι, με κάτι ΝΑΤΟ και ΣΕΑΤΟ.
Οι λέξεις και τα επιχειρήματα βάλτωσαν όπως ήταν αναμενόμενο. Και συνέβη ό,τι και μερικούς αρματολούς που τα έκαναν καπάκια με τους Χουρσίτ και τους Βρυώνηδες.
Ακριβώς αυτά τα καπάκια που μάζευα παιδί απο το βραδυνό χαλίκι των εξοχικών κέντρων.
