«Από διαλεκτική, το μάθαμε καλά. Όλα είναι περιβάλλον»

ΑΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ Αλεξανδροστρόι.

Θεωρώ προσωπική επιλογή το να είμαι άπιστος ή αγνωστικιστής, αλλά καθόλου δεν είμαι άθρησκος. Μ΄ενδιαφέρουν οι θρησκείες, οι αιρέσεις, τα δόγματα,οι δοξασίες, τα τελετουργικά, ως αναπόσπαστο μέρος του βίου. Όσο και η Πολιτική, όσο και η εξέλιξη των Επιστημών. Γενικά, κρατάω για ατομική χρήση (όπως λέμε ατομική καθαριότητα) τις πεποιθήσεις που φόρτωσα ή μου φορτώθηκαν στον σκληρό μου δίσκο, προτιμώ να κατανοώ τις συμπεριφορές, αντί να τις παινεύω ή να τις ξεσκίζω, και κατέληξα πλέον, στα όρια της ζωής που μου απομένει, πως είναι ώρα πακεταρίσματος, ώρα συσκευασίας και αναμονής του τέλους. Για πρακτικά πράγματα μιλάμε. Μήτε στοχασμοί, μήτε αναστοχασμοί και δραπέτευση δια των παραβολών.

Αν το θέλετε σε κέρματα, νηστεύω, απέχω και δεν καταλύω μήτε το φως το αληθινόν, μήτε τα τραπέζια των Συνεδρίων και τα λουτρά που με σκότωσαν.

Τις προάλλες, μίλησα με έναν Συριζαίο, αμετάπειστο και ζηλωτή. Αρκετή ώρα. Δεν τσακωθήκαμε, μήτε συνέβη κάποια κόντρα. Παρομοίως μιλώ ανέτως με κεντρογενείς, με οπαδούς πτερύγων του μητσοτακισμού, με βασιλόφρονες, με τέως αυριανιστές, με άνευρα στελέχια παραδοσιακών δεξιών, αλλά και με περιστρεφόμενους δερβίσηδες που πρωτογνώρισα σε αριστερίστικες κοπτάτσιες και έκτοτε έχουν περιηγηθεί «από κανάρα σε κανάρα» εάν μου επιτρέπεται η παραπομπή στον τραγουδιστή Χρηστάκη.

Την Τέχνη, τη Λογοτεχνία και τον Πολιτισμό, δεν μπορώ μήτε να τα προφέρω.

Έζησα σε ποικίλα περιβάλλοντα. Δεν νομίζω να μου ξέφυγε κανένα. Αισθάνθηκα οικείος με τα δάκρυα των ανδρών, με την εγκαρτέρηση των γυναικών και με την εξελικτική αγωνία της έμφυλης και άφυλης φρουράς των άλλων φύλων. Και των τεσσαράκοντα, επιμένω. Δεν κατέληξα στο ξυράφι του Όκκαμ, μήτε στην αυτάρκεια των ιδιοφυών. Υπήρξα γουαναμπή ΑΜΕΑ και τέρμα.

Και πάντα θα περιγελώ το ανακριβέστατο γνωμικό πως «το ράσο δεν κάνει τον παπά».