Θα έχετε προσέξει πως δυο τρεις μήνες πριν, οι σχέσεις των κομμάτων περνούσαν άλλη φάση, τραχύτερη.

Τώρα, τα «κοινωνικά θέματα», πάντα προσφιλή, κατακτούν περισσότερο χώρο στις ειδήσεις. Οι ληστές ακούγονται περισσότερο από τους μπαχαλεμένους. Εγκλήματα και το περί Δικαίου αίσθημα, ευημερούν. Μια παραίτηση για λόγους ευθιξίας και αριθμητικά λάθη σε έναν ακέφαλο κατάλογο μιας Επιτροπής, δεν οδηγεί σε γενικό λούσιμο. Μερικές κυβερνητικές πρωτοβουλίες, περνάνε επιπόλαια από ρεκτιφιέ και δεν σηκώνεται τόση σκόνη. Ο Μοντιλιάνι και ο Τσακαλώτος δεν αφορά άνθρωπο της κυβέρνησης, αλλά την «ηθική» ενός κόμματος. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέστρεψε στα γνωστά: στην πρόθεση του Κοτζιά να τον ενημερώσει, δηλώνει «δεν σε παίζω!»

Μια άποψη Κατσίκη που περιέχει  υπόθεση εργασίας για να ανταλλαγούν ως όμηροι οι στρατιωτικοί περιορίζεται σε προσωπική διαφορά, ενώ οι Ανέλοι δίνουν βαρύτητα στην αξία της συμμετοχής τους στην κυβέρνηση: «μια συνεργασία είναι με ένα μη αριστερό κόμμα-τι σας νοιάζει;» Στο αναπτυξιακό συνέδριο της Σαλονίκης, το ότι μιλάνε και μη αμιγώς κυβερνητικοί και τα γνωστά οράματα του πρωθυπουργού, γρήγορα θα εκφυλιστούν στις κάλτσες του Μπουτάρη. Ο πολιτικός βίος έχει επηρεαστεί από τα ριάλιτι της ημέρας.

Γιατί άραγε;

Ευκολάκι. Οι πάντες στέλνουν φωτοβολίδες, ώστε το πεδίο της μάχης να είναι ορατό. Η ρωγμή στο ΚΙΝΑΛ άρχισε να αποτυπώνεται. Καμία διαρροή στελεχών των μικρών κομμάτων δεν πρόκειται να ξαφνιάει. Έχουμε και κάτι μύρια να εισπράξουμε και στην αξιολόγηση μαζεύτηκαν πολλά φασούλια. Πλησιάζει το Πάσχα, οπότε γάμοι και αρρεβώνες ευκολύνονται. Η βεβαιότητα μερικών πως θα περάσουμε μήνα Αύγουστο με παχειές μύγες ως προς το αυτεξούσιο των πολιτικών επιλογών, έχουν ήδε έναν κυβερνητικό εταίρο που αναγνωρίζει πως οι έλεγχοι θα συνεχιστούν. Ο Αμερικανός πρέσβυς περνάει φάση Πιουριφόι. Και στους Ευρωπαίους, για την αυστηρή τους Βάρνα που μας άρεσε, κάτι θα έχουμε τάξει.

Το μέλλον, αποκτάει σκελετά και πιθανολογήσεις. Αρχίζουν, σιγά σιγά και αυτοδιοικητικές πλατφόρμες.

Άραγε. που πήγε το χάος; Οι εγκρεμνοί; Τόσο, μα τόσο διαλλακτικοί; Ξέρουν κάτι που δεν ξέρουμε ή είδαν τον πατέρα του Άμλετ; Ή το φάντασμα της Όπερας;