Στη δεκαετία του 80, λέγαμε για αστείο ότι κάθε μήνα έβγαινε μια νέα ταινία με τον Bruno Ganz. Κοιτάζοντας την αχανή φιλμογραφία του, μπορεί να σου δημιουργηθεί η εντύπωση ότι όντως οι ταινίες που έπαιζε ο Ganz ήταν περισσότερες από αυτές που δεν έπαιζε. Σε αυτό έμοιασε με έναν άλλον γοητευτικό και καλόβολο ηθοποιό χαμηλών τόνων, που δεν χαλούσα χατίρι σε σκηνοθέτη, τον Marcello Mastroianni.

Ο πρώτος σπουδαίος ρόλος του Ganz ήταν στο The American Friend (1977) του Wenders. Αλλά στα δέκα χρόνια ώσπου να αφήσει κοτσιδάκι για να παίξει τον άγγελο στο Wings of Desire (1987) και να αποτελέσει το role model του Τάσου Κουράκη, και έντεκα χρόνια αργότερα να τον παραλάβει ο Τεό για να κάνουν μαζί Μια ομορφιά και μια μέρα, ώστε μετά να μπορέσει άφοβα (και άθλια) να υποδυθεί τον Χίτλερ (2004), ο Ganz έπαιξε και στον Nosferatu (1979) του Herzog και στο Circle of Deceit (1981) του Schlöndorff, μια αδίκως παραγνωρισμένη ταινία ενός επίσης αδίκως παραγνωρισμένου σκηνοθέτη, που διαδραματίζεται στη μέση του πραγματικού εμφυλίου στη Βηρυττό.

Ο καθένας θυμάται τον μακαρίτη όπως θέλει. Εγώ κρατώ την εικόνα του στα συντρίμια της Βηρυττού, τότε που οι ταινίες είχαν ακόμη, εκτός από μήνυμα, και νόημα και ουσία.