Ασφαλώς, όλα τα κόμματα έχουν δικαίωμα να χαράξουν εκλογικη στρατηγική. Ακόμη και αυτοκαταστροφική. Βέβαια, έχουν οπαδούς, συμπαθούντες έως ζηλωτές. Κι αυτοί δεν χαμπερίζουν από εγκαρτέρηση. Δεν είναι θαμώνες των υπογείων του Κολοσσαίου.
Η Νέα Δημοκρατία, τυχαίνει και βρίσκεται πάνω στη ράχη του κύματος. Έως εκεί. Το γενικότερο παιχνίδι άρχισε να γίνεται οικείο. Αλλά δεν έχει προδικασμένο τέλος.
Αν ο Σύριζα θα επιτύχει το ακατόρθωτο, δηλαδή να προσεγγίσει ποσοστιαία τους οπαδούς του προπορευόμενου κόμματος, πάλι θα πρέπει να υποστεί αιματηρό δεκατισμό. Και μισό πόντο να υπολείπεται του Μητσοτάκη, θα χάσει το ένα τρίτο των εδρών του. Κατά τον ισχύοντα νόμο. Έτσι , πρέπει να αρκεστεί, σε εκατό βουλευτές, βαριά βαριά. Θα του λείψουν πενήντα. Γενικά μιλάμε.
Τώρα, συσπειρώνεται. Δεν είναι μυστικό. Έως σήμερα αχνοφαίνεται η πρόθεσίς του. Ήτοι, τα όπλα του Αχιλλέως. Να επιμείνει στην πόλωση. Να είναι βρεγμένος, να βήχει και να το αρνείται. Να κρατήσει, τελικά, την γραμμή που τηρούσε εως χτές.
Τελείως φιλικά, αυτο είναι ολέθριο λαθος. Κλασικά μενσεβίκικο. Εδώ χρειάζεται μέθοδος Τσώρτσιλ : που κατά τη διάρκεια του Πολέμου, αναγνώριζε με μεγάλη προθυμία τα ολέθρια λάθη του. Και τα φανέρωνε στον Αγγλικό λαό.
Στο Τομπρούκ, στα Βαλκάνια, στις κινήσεις του Ρόμελ. Στην Δουνκέρκη. Στην επιχείρηση Μάρκετγκάρντεν. Να απορεί μαζί με τον λαό του. Να παραθέτει αριθμούς και εξοπλισμούς που έδειχναν πως δεν ήταν ζήτημα υπεροπλίας του εχθρού οι ήττες του. Κι ας ήταν. Με τον Ρίτσι και τον Μονγκόμερι είχε να πορευτεί. Δεν διέθετε Γκουντέριαν, μήτε Μανστάιν.
Και το αποτέλεσμα δεν ήταν καθόλου αυτοκαταστροφικό. Στην ήττα, δεν έδινε δικαιολογίες. Απαντούσε με ένα λουτρό Αλήθειας. Ήταν μια αφάνταστα επιτυχημένη συνταγή.
Βέβαια, ο Τσίπρας δεν μπορεί να προσφέρει τέτοιο λουτρό, αλλά ένα χαμάμ, θα ήταν ό,τι έπρεπε για τους ψηφοφόρους του. Όχι σχηματικές αυτοκριτικές και στέγη σε νιάνιαρα και κατακαημένους αναμασητές. Να αλλάξει τακτική και να το δηλώσει. Να δημιουργήσει αδιέξοδα φράζοντας με βαριές πόρτες την διαφυγή και να επιδεικνύει το κλειδί της αποσφράγισης.
Αλλιώς, θα χάσει την ευκαιρία ανάταξης και θα καταλήξουμε με αρχηγό την κυρία Αχτσιόγλου και ρυθμιστή του μέλλοντός του τον Τσακαλώτο υπό το δίλημμα εάν είναι οικονολάτρης ή οικονομάχος. Στη θέση του Έψιλον Ιώτα, το Όμικρον Ιώτα.
Θέλει τόλμη. Η αρετή θα επινοηθεί αργότερα.
Κι όποιος κατάλαβε.
Εικονογράφηση: Πετεφρή “Αλληγορία πολιτικής γέννας, μολύβι και σκόνη γραφίτη, 2017. Ενα παιδί γεννιέται ενώ η επίτοκος τρέφεται από τον εγκέφαλο του ακρωτηριασμένου εραστή της, ενώ ο σύντροφός της παρακολουθεί, δολοφόνος και ένοπλος.
