Άλλη σωλήνωση είναι η Αριστερά, άλλη η κεντροαριστερά.

Εάν ο Σύριζα επιμένει στην κεντροαριστερή στροφή, δικαίωμά του (ή, πιο σωστά, εφ΄όσον φηφιστεί αυτή η άποψη) αλλά το ζήτημα δεν είναι εάν θα υπάρξει τίτλος «προοδευτικός» ή ξερωγώ.

Το ζήτημα είναι πως δεν δέχτηκε αριστερίστικη ομάδα εντός του, παρά μόνον πολλούς, μανιασμένους και ψόφιους για εξουσία δεξιούς ή κεντροδεξιούς που ακούνε «Μητσοτάκης» και τους γυρνάνε τα άντερα. Δηλαδή, ο σημερινός Σύριζα ,προ συνεδρίων και κρίσιμων αποφάσεων δεν οδηγείται προς «δεύτερη φορά αριστερά» (αυτό αληθεύει όσο σοσιαλιστής ήταν ο Ανδρέας Π.) αλλά προς «δευτερη φορά ΑΝΕΛ», άρα συνέχιση του πιο πετυχημένου μοντέλου πολιτικού αλληθωρισμού που γνώρισε ο τόπος: αριστερόφρον το βασικό κόμμα, δεξιάντζες στα «δύσκολα» (εκκλησία, ηθικοπλαστικά, εξωτερική πολιτική).

Ο Σύριζα δεν το παίρνει χαμπάρι αυτό, επειδή μια ζωή πάλευε για μονοψήφια ποσοστά ως Συνασπισμός και λοιπά, και μόλις καβατζάρισε το 10% του Τσίπρα σε δημοτικές εκλογές, άρχισε να πληθαίνει, αποδεχόμενος πλήθος δεξιών είτε του Καμμένου, είτε φιλικών προς τον Καραμανλή στοιχείων, με μικρότερη επιτυχία.

H ρητορική και το στύλ είναι τα τελευταία που μ΄ένδιαφέρουν. Μπροστά μας, έχουμε ένα 70% ψηφοφόρων που έχουν αποδεχτεί την πιθανότητα να εναλλάσσονται στην εξουσία δύο διαφορετικές εκδοχές της δεξιάς, χωρις σαφές πρόσημο. Διότι μήτε ο Καμμένος και οι βουλευτές του υπήρξαν αριστεροί, μήτε ο δικαστής, ο και Ραπούτιν, ήταν αριστερός και να μη ξεκινήσω λίστα και χαωθούμε.

Ο Σύριζα, αν το Κινάλι απαλλαγεί από τους Παπανδρέου με κανέναν νιούτσικο, η δοτό, μπορεί να χάσει ψήφους που δεν διανοείται. Είπαμε: ζούμε εποχές Πιουριφόι και στρατιές από μουστερήδες που θα κάνουν όλα τα χατίρια για να κυβερνήσουν, έστω και με ντικταφόν. Το ύφος του σήμερα αναζητάται. Μπορεί να συνεχιστεί η βούβα ή να κατακλυστούμε από αηδία. Πάντως κανένα κόμμα και καμία ιδεολογία δεν μπορεί να αρκεστεί στα αναμασημένα. Άδηλο το μέλλον και πρώτη φορά τα πραξικοπήματα είναι ασύμφορα και πανάκριβα.