Πριν δοκιμαστεί βραδιάτικα από δυνατό μπουρίνι και κυκλώνα η Χαλκιδική, την είχαν τυραννήσει αραιά αλλά παντοδύναμα μετεωρολογικά φαινόμενα. Ο ανίδρωτος θεατής πιστεύει ότι χτυπήθηκαν η Σωζόπολη, τα Νέα Φλογητά, τα Νέα Πλάγια, τα Νέα Μουδανιά κι ως κάτω στην «Κασσανδρεία». Αλλά πριν ονομάσουν την περιοχή «το πρώτο πόδι» εδώ ηταν η Φλέγρα, το πεδίο μάχης της Γιγαντομαχίας, ή Παλλήνη, έπειτα Κασσάνδρα, ενίοτε αναφερόμενη ως «νήσος». Φυσικά κάποιος μπορεί να υποθέσει πως με την μετονομασία των Μουδανιών σε «δήμο Νέας Προποντίδας» κάτι κακό συνέβη πέραν του Ελλησπόντου. Αλλά όχι. Χτυπήθηκαν η Βρέα, οι Καρβαίοι, ο Διαβολόκαμπος, ο Βολβός, το Γαημέρι. Αλλά και στο «δεύτερο πόδι» υπάρχουν και ταλαιπωρούνται η Σιθωνία, ή Λογγός, η χάσι του Λογγού. Με τα δικά τους τοπωνύμια, εννοείται. Στην Βοττική, στις πολεις της Χαλκιδικής Λίγκας, στην Κρουσίδα.

Το τελευταίο εκ Θερμαϊκού μπουρίνι που ήταν άγριο και το θυμάμαι, ήταν του Ιουνίου 1983. ‘Ολη η περιοχή κάτω από την Βόλβη και ανάμεσα σε Αξιό κια Στρυμόνα, ειναι γεμάτη θερμοπηγές, ιαματική λάσπη, ενώ ψαράδες μπορεί να σας διηγηθούν βραδιές κάτω από το Καναστραίο, όπου «άναβε» η θάλασσα από αναφλέξεις αερίων. Εξάλλου, αρκετοί στα Βασιλικά ξέρουνε το βουναλάκι που δεν πιάνει χιόνι και το θεωρούν ηφαίστειο, Κι εκτός από ονομαστές ιαματικες πηγές, από την Πικρολίμνη στον Λαγκαδά, στις Βόλβες, στην Απολλωνία, στα Δουμπιά, στην Σουρωτή έως την Αγία Παρασκευή, δεν είναι σπάνιο για τον οδοιπόρο να ζητήσει να ξεδιψάσει σε ένα ρεματάκι και το νερό είναι πιπεράτο, όπως το Περιέ.

Αλλά θέλησα να χώσω στο κείμενο μια αγιολογική μαρτυρία, τότε που τα μονόξυλα των Σκλαβήνων απείλησαν τη Σαλονίκη και τα διέλυσε «εξωτικός» άνεμος.

+ Κτίστας θεωρείς τον πανενδόξον δόμου εκείθεν ένθεν μάρτυρος Δημητρίου / του βάρβαρον κλύδωνα βαρβάρων στόλω μετατρέποντος κ(αί) πόλιν λυτρουμενου +

Δεν κοιμήθηκα το βράδι, αναλογιζόμενος ανθρώπους που παραθερίζουν εκεί, άσε που είδα και εφιάλτη καταμεσήμερο που αρνούμαι να εξηγήσω.