O κύριος Μπακογιάννης ζητά κέντρο Αθήνας χωρίς αυτοκίνητο. Η κυρία Νοτοπούλου ομιλεί ως υποψήφια της μελλοντικής πρωτεύουσας της ΝΑ Ευρώπης και για γραμμές αερίων, σιδηροδρομικών ταχυενώσεων και άλλα, μεγαλόπνοα. Όσο οι εκλογές πλησιάζουν, ο εγκέφαλος των υποψηφίων αερίζεται. Στο πρώτο παράδειγμα, η φαραωνική εκδοχή, στο δεύτερο η πτωχαλαζονεία. Στον έναν βγήκε το μετωπιαίον οστούν, στην άλλη, αμφότερα τα βρεγματικά.

Οι πόλεις, ω αφεντικά της πάρλας, αλλάζουν μόνον όταν δεν κοιτάζετε την δική σας μελαγχολία. Στον κόσμο, υπάρχουν τουλάχιστον 4500 πόλεις με πληθυσμό πάνω από 150 χιλιάδες κατοίκους. Και αλλάζουν συνεχώς, όσο ανάλλαγες κι αν είναι. Κανονικά, από την πρώτη στιγμή που σας κατεβαίνει η ιδέα της καθόδου (κυριολεκτικά!) δίπλα στον ανιματέρ, στον κειμενογράφο, στον στυλίστα και στον υποκινητή σας, λαμβάνετε έγκυρες πληροφορίες πώς φέρονται και πώς αλλάζουν ή σαπίζουν πόλεις με συγγενικά χαρακτηριστικά παντού στον κόσμο.

Εννοώ αναλογίες πληθυσμού, παραθαλάσσιες, μεσόγειες, χύμα ή καλβινίζουσες, πώς κυβερνιούνται και τα συναφή. Κυρίως πόσο κοντά βρίσκονται στα κόζια της πόλης που αναλάβατε να περιποιηθείτε. Αν ξέρετε τι σας γίνεται και έχετε δημιουργήσει μια ακτινογραφία, θα έχετε σίγουρα πλάσει ένα επιτελείο. Το περνάτε στεγνό καθάρισμα και τέρμα. Μη ψάχνετε συμβούλους και έτσι.

Θα έρθουν.

Θα μου αντιτείνετε πως λέω παπαριές, πως ένας δήμαρχος δεν είναι ντιλίβερι μπόι των τεχνοκρατών, αλλά κάποιος/κάποια που θα τονε πούνε τον καλό λόγο στον πτωχό, στον αδιόριστο, στον παραπονιάρη.

Με πιάκατε στα πράσα και ανθιστήκατε το τέχνασμά μου.

Πάντως κατάφερα άλλη μια μέρα να συγκρατηθώ και να μην ανοίξει ο στόμας μου για την παραδίπλα εξέδρα όπου τελείται η ιεροτελεστία της Ανοίξεως του απύλωτου ψεύδους και της διανομής κουτόχορτου Τις ευρωεκλογές εννοώ, με το στόχαστρο στις εθνικές.