Την παραμονή ξυπνήσαμε με βροχή. Συνέχισα τις προσπάθειες να επικοινωνήσω με τη μάντρα απ’ όπου αγοράζουμε ξύλα. Μας είχαν λιγοστέψει ανησυχητικά και αμέλησα, όσο ήμουν Αθήνα, να τηλεφωνήσω να παραγγείλω. Εξακολουθούσαν να μην απαντούν κι αποφασίσαμε να κατέβουμε οι ίδιοι εκεί, κάτω στον κάμπο, μπας κι είχαν αλλάξει αριθμό. Οδηγώντας, είδαμε τις κουρτίνες νερού πάνω απ’ το νότο. Φτάσαμε και την ώρα που κοιτάζαμε το κλειστό τροχόσπιτο της μάντρας και τους βρεγμένους σωρούς με τα ξύλα έριχνε καρέκλες. Γύρω λάσπη και νερολακκούβες. Τηλεφώνησα ξανά κι αυτή τη φορά απάντησαν. Καψόνι, έπρεπε να έρθουμε 40 λεπτά να τους βρούμε κλειστούς, ώστε τελικά να παραγγείλουμε τηλεφωνικά.

Στο Σκλαβενίτη αγοράσαμε εφεδρική σόμπα αλογόνου. Πήραμε και μπισκότα, είχαν λιγοστέψει κι αυτά. Φάγαμε σε μαγέρικο που πάντα τρώμε όποτε κατεβούμε για προμήθειες.

Πίσω, το χωριό έρημο. Το σκυλί μας περίμενε προφυλαγμένο απ’ τη βροχή έξω από το άδειο σπίτι του γείτονα. Το μπάσαμε μέσα και την άραξε για το υπόλοιπο της μέρας στο χαλί μπροστά απ’ τη σόμπα. Βρήκα κατεβασμένη σ’ ένα ξεχασμένο στικάκι τη «Μια Πορνογραφική Σχέση», ταινία γαλλική και την παρακολουθήσαμε.

Κοιμηθήκαμε από τις 10 το βράδυ. Με ξύπνησε το τράνταγμα του κρεβατιού, όταν σηκώθηκε νύχτα. Σαν τον ρώτησα αν είναι καλά μου απάντησε ότι πάει προς νερού του. Κτύπησα δίπλα την οθόνη του κινητού, με το δάχτυλο, και με μισό μάτι είδα την ένδειξη: 12:04. Παρατήρησα ότι μόλις είχε αλλάξει ο χρόνος κι ευχήθηκα καλή χρονιά. Αντευχήθηκε. Ρώτησα αν το σκυλί κοιμόταν ακόμα στο χαλί και του ζήτησα να το βγάλει έξω. Κατέβηκε μουρμουρίζοντας και σα γύρισε γκρίνιαξε ότι το σκυλί δεν το κουνάει. Μουρμούρισα κι εγώ ότι έδωσα 30 ευρώ να καθαρίσουν το χαλί στην Αθήνα. Σκέφτηκα, πρώτο πράγμα το πρωί, να βγάλω το ζωντανό έξω να κατουρήσει.

Συμφωνήσαμε να μαγειρέψουμε το σολομό για Πρωτοχρονιά. Δεν θυμάμαι κάτι άλλο. Πρέπει να με ξαναπήρε ο ύπνος αμέσως.