Έχω φίλη νοσηλεύτρια, και άκουσα την συμβουλή της. “Εγώ απολυμαίνω τα ψώνια απ’ το μάρκετ με χλωρίνη αραιωμένη σε νερό”.
Και το έκανα. Για καλύτερα αποτελέσματα δεν την αραίωσα, και τώρα οι σοκολατούλες μου μυρίζουν σαν εκείνα τα φυτά που φυτρώνουν στα πάρκα έξω από το Χίλτον που μυρίζουν σπέρμα. Και θα περάσει το χλώριο την συσκευασία και θα πεθάνω. Και έχω πιαστεί στον σβέρκο αριστερά, και μ’ έπιασε και πονόλαιμος πάλι στ’ αριστερά (ρημάδα αριστερά) και το γατί μου με τυραννάει, ο σκύλος κλαψουρίζει για βόλτα στην βροχή, και δεν μ’ αγάπησε ποτέ καμία αληθινά όλες θέλανε μια μποέμικη περιπέτεια και κατόπιν γύρισαν στην ασφάλεια του γκόμενου τους -και πεθαίνω (το τονίζω) απ’ το χλώριο- σ’ αυτή την σκληρή ζωή για καρκίνους, που τόσο άδικα μας βγάλανε το όνομα ότι είμαστε γκρινιάρηδες. Και πονάω.