Tι θαρρείτε ‘κεί πως ηύρα περπατώντας στο σκοτάδι;
Μισοδαγκωμένο μήλο και το πιο αστείο απ’ όλα
χαραγμένα πέντε δόντια πέντε δόντια από παιδάκι,
λοχαγοί και βασιλιάδες

Συμπαθάτε με, αλλά σε Ματαρόα δεν μπαίνω, μήτε συμμαχώ με τους εμπόρους της Ανταλκιδείου ειρήνης. Και πάντα θα θεωρώ τις Θερμοπύλες ήττα που της πρέπει σεβασμός κι όχι λαμπαδηδρομία.

Μαχαίρι στην καρδιά μου το ενδεχόμενο παραμεθόριας σύγκρουσης -όλοι αυτοί οι νεκροί που εκκρεμούν ή μέλλονται, οι χήρες και τα ορφανά, η ανόητη προσήλωση σε βαλτούς συμμάχους και η προσαρμογή στις υστερίες ενός παρανοϊκού κουμπάρου. Αυτή η αφορμή για μνημόσυνα και διωγμούς. Το πάθαμε τόσες φορές που εχάθη ο λογαριασμός.

Χίλιοι εκπαιδευμένοι της άλλης πλευράς ψιλοκομμάντο, σημαίνει πως ο μισός Έβρος θα γεμίσει άλλων φουσκωτά -ο ποταμός θα σκιστεί κατακορύφως, σαν το τραχύ πετσί μιας σμέρνας. Και δεν θα περνάνε προς τα νησιά, επειδή ξεδοντιάζουν έτσι την Ευρώπη, τάχα σεβόμενοι τη συμφωνία του 2016. Άρα, δε χρειάζονται πλέον ΜΑΥ, ΤΕΑ, πολιτοφύλακες και εθνοφύλακες και δίκαννα, αλλά στρώματα ναρκοπεδίων, δεύτερη και τρίτη γραμμή αμύνης των εδικών μας και φράχτης μεξικάνικος, όχι αστεία.

Κι όποιος καταφέρει να  περάσει, απλό μπουζούριασμα. Οι χαιρετούρες από ελικόπτερα δεν παίζουν ρόλο -o υπουργός τους μας κατηγορεί πως έπεσε πίεση και βρωμόξυλο. Τελικά, των Τουρκών, η Ευρώπη μετράει πολύ παραπάνω από ό,τι σε εμάς -αυτό το «υπάρχει συμφωνία για το Αιγαίο, αλλά όχι για χερσαία σύνορα» κρύβει πολύ σημαντική υπαναχώρηση.

Γι΄αυτό ετοιμάζουν καταυλισμούς νοτίως του Έντιρνε, ένα μόνιμο σημείο τριβών και διαμάχης. «Έως Έβρου ποταμού και Κυψέλων» κατέληγε η αρχαία Εγνατία. Και η αρχαία διακράτηση της Θράκης ήταν το ποθητό αιτούμενο σε κάθε ζεύξη του Ελλησπόντου, μυθολογική ή πραγματική. Έτσι γινόταν από τα χρόνια του Δαρείου του Υστάσπους έως τον Σαγγάριο πριν έναν αιώνα. Ανατολικοί και δυτικοί λαοί, τριαντατρείς φορές συνολικά, πήραν και έδωσαν γη σε αυτά τα μέρη -τα΄χω μετρημένα.