«Ο Ρέιμοντ Τσάντλερ παραμένει ο κορυφαίος συγγραφέας αστυνομικής λογοτεχνίας», μου λέει κοφτά ο Max Sebald. «Ο πολύς Φίλιπ Μάρλοου, ξέρεις, χρωστάει το όνομά του στη μεγάλη αδυναμία που έτρεφε ο Τσάντλερ στον Γιόζεφ Κόνραντ. Ο Πολωνοεβραίος συγγραφέας είναι αυτός που πρώτος ονομάζει το alter ego του Μάρλοου. Τσαρλς Μάρλοου. Ο “Λόρδος Τζιμ”, η νουβέλα “Τα Νιάτα”, και βέβαια “Η Καρδιά του Σκότους” έχουν ως αφηγητή τον Μάρλοου. Ο Ρέιμοντ Τσάντλερ διαβάζει Κόνραντ σε νεαρή ηλικία, τα χρόνια που πηγαίνει σχολείο στο Dulwich College, στο Λονδίνο. Μαγεύεται από τις περιπέτειες του Μάρλοου, αλλά και από την αφηγηματική δεινότητα του Κόνραντ. Τα χρόνια θα περάσουν και ο νεαρός Ρέιμοντ Τσάντλερ θα επιστρέψει στην Αμερική. Μετά από περιστασιακά odd jobs θα προσληφθεί ως λογιστής, και, σε λίγα χρόνια, θα γίνει υψηλόβαθμο στέλεχος στο Dabney Oil Syndicate, έναν όμιλο εταιρειών πετρελαιοειδών με έδρα την Καλιφόρνια. Το πάθος του για το ποτό και τις γυναίκες (όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά, όπως συνήθιζε να λέει) όμως, καθώς και οι συχνές και αδικαιολόγητες απουσίες από το πόστο του θα προκαλέσουν την απόλυσή του το 1932. Μεσούσης της Μεγάλης Ύφεσης ο Τσάντλερ θα στραφεί στη συγγραφή. Πριν από όλα αυτά όμως, το 1923, θα καταφέρει να πραγματοποιήσει ένα παιδικό του όνειρο. Θα συναντήσει τον Γιόζεφ Κόνραντ, ένα μόλις χρόνο πριν τον θάνατό του, στο σπίτι του στο Kent. Τι ειπώθηκε στη συνάντηση αυτή δεν το γνωρίζουμε. Ο Τσάντλερ, στην αλληλογραφία του, περιγράφει τη συνάντηση ελλειπτικά, αλλά περιεκτικά. Οι λιγοστές γραμμές που έχουμε στη διάθεσή μας φανερώνουν τη συγκίνησή του. Ο εμφανώς καταβεβλημένος Κόνραντ γεννάει ξανά στον εικοσιτετράχρονο πια Τσάντλερ συναισθήματα θαυμασμού. Αυτή τη φορά όχι με την ιδιότητα του συγγραφέα, αλλά με αυτή του ανθρώπου. Μιας πληθωρικής προσωπικότητας που στον ψυχισμό της, ο εν δυνάμει συγγραφέας, ψυχανεμίζεται πολλές από τις προκλήσεις που ο ίδιος θα κληθεί να αντιμετωπίσει στα χρόνια που θα ακολουθήσουν. Ο αυτοκτονικός ιδεασμός του και η συνακόλουθη απόπειρα αυτοκτονίας του, η μανία του ν’ αλλάζει διαρκώς κατοικίες, η χρόνια κατάθλιψη. Όλα βρίσκονται μπροστά στα μάτια του. Συνεπτυγμένα στον αέρα που αποπνέει ο μεστός Κόνραντ. Στον αέρα μιας ζωής που ήδη εκπνέει. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι το ύφος και η μαεστρία τού Τσάντλερ, θυμίζουν, πολλές φορές, το έργο τού Κόνραντ. Όπως δεν είναι τυχαίο που τα έργα τού Τσάντλερ, κατά γενική ομολογία, ξεπερνούν το στίγμα της αστυνομικής λογοτεχνίας, και διαβάζονται με αξιώσεις ως μεγάλα λογοτεχνικά αριστουργήματα».
Ρέιμοντ Τσάντλερ
23-07-2018