Φυσικά και δεν χρειάζεται να απολυθεί κανένας δημόσιος υπάλληλος για να εξοικονομηθούν χρήματα. Αλλά την λυδία λίθο δεν πρόκειται να την χρησιμοποιήσει – θα την αφήσει στο συρτάρι. Και εννοώ την εκλογίκευση των περιβόητων «οργανισμών» των υπηρεσιών, την εφαρμογή, αντί «στελέχωσης γραφείου», του «σταθμού εργασίας υπαλλήλου» που περιέχει ολιστική δράση του υπαλλήλου, άρχοντος του γραφείου του, χωρις γραμματείς και παρατρεχάμενους.

Στη Στοκχόλμη, προ ετών, μίλησα στα κεντρικά της KLYS, της Σουηδικής ένωσης διευθυντών λόγου και Τέχνης, για την ελληνική κρίση. Στους τρεις χώρους τους, ένα κουζινάκι και μια κοπέλα φύλαγε τον χώρο και είχε έτοιμα τα φλυτζάνια του καφέ και την καφετιέρα. Όταν τελείωσα και συζητήσαμε, συνεχίσαμε τα σχόλια πλένοντας τα πάντα, αφήνοντας την κουζίνα καθαρή. Μετά, με ξενάγησε η βοηθός του προέδρου των Σουηδών γραμματέων, για μία ώρα και, ακολουθώντας την στο f/b αργότερα, είδα πως σπούδαζε ταυτόχρονα,  μεγάλωνε το παιδάκι της και σε τρία χρόνια άλλαξε δύο ακόμη δουλειές, καλύτερες.

Δεν συνεχίζω άλλο. Λόγια στα λόγια, κι άλλα λόγια;

• Εμπιστευτικά, σε δημοσιογράφο. Αλέξης Τσίπρας. Αν και η ευθύνη είναι συλλογική